کاخ شروانشاهان باکو

شروان شاهان یک سلسله پادشاهی محلی بودند که از اواخر سده دوم تا اوایل سده دهم خورشیدی در شروان (ناحیه ای در قفقاز) حکومت می کردند. کاخ شروان شاهان نیز در دوران حکومت همین سلسله و در قرن 15 میلادی ساخته شد. یونسکو این بنا را "یکی از مرواریدهای معماری آذربایجان" خوانده و نامش را به همراه قلعه دختر باکو در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار داده است. این کاخ تاریخی بخش هایی همچون ساختمان اصلی کاخ، دیوان‌خانه، آرامگاه و مسجد و مناره‌ را در خود دارد و مقبره سید یحیی باکویی -که در گذشته با عنوان مقبره درویش شناخته می شد- هم در این مکان به چشم می خورد. دروازه مراد، مخزن و بخش های باقی مانده از حمام، مسجد تخریب شده کیقباد و ... هم از دیگر بخش های کاخ شروان شاهان شمرده می شوند. 

در گذشته، این کاخ با برج و بارو محصور بود و به عنوان قلعه نظامی شهر باکو ایفای نقش می کرد. امروزه هیچ اثری از این برج و بارو باقی نمانده است، اما گفته می شود که در دهه 1920، بقایای این بخش ها، در نواحی شمال شرقی کاخ قابل مشاهده بود. این قلعه در سال 1960 مرمت شد و از سال 1964 به عنوان موزه مورد بهره برداری قرار گرفت.