دیوار چین | اژدهای خفته در کوهستان

در این مطلب می‌خواهیم به معرفی دیوار بزرگ چین بپردازیم و شما را با مهمترین جاذبه گردشگری این کشور آسیای شرقی آشنا کنیم. برای‌تان از تاریخچه دیوار چین می‌گوییم و سرگذشت آن را در طول تاریخ مرور خواهیم کرد. اگر قصد سفر به کشور چین را دارید، اطلاعات بازدید از دیوار چین را نیز می‌توانید در این مطلب مطالعه و برنامه گشت‌وگذار مناسبی برای خودتان طراحی کنید. برای همه این‌ها با ما همراه باشید. 

چرا دیوار چین ؟ 

• طولانی‌ترین سازه ساخته‌شده توسط بشر است.
• به عنوان مهم‌ترین جاذبه گردشگری چین و حتی قاره آسیا شناخته می‌شود.
• قدمت آن به 2300 سال پیش بازمی‌گردد و ارزش تاریخی قابل توجهی دارد. 
• نام این جاذبه در فهرست عجایب هفتگانه جدید به چشم می‌خورد.
• این سازه از سال ۱۹۸۷ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. 

آشنایی با دیوار بزرگ چین | Great Wall of China

دیوار بزرگ چین یکی از شاخص‌ترین جاذبه‌های کشور چین است که همه ساله گردشگران بسیاری را به سوی خود می‌کشاند. این دیوار در وهله اول برای محافظت از کشور چین در مقابل دشمنانی که از شمال هجوم می‌آوردند به خصوص مغولان ساخته شد و توسط 6 سلسله قدرتمند کشور چین، توسعه پیدا کرد. البته از دیگر اهداف ساخت این سازه باید به اجازه اعمال عوارض بر کالاهای حمل شده در جاده ابریشم، تنظیم مقررات لازم برای دادوستدها و کنترل مهاجرت‌ها اشاره کرد. 

دیوار چین قدمتی بالغ بر 2300 سال دارد و طول بخش‌های شناسایی‌ و اندازه‌گیری شده آن را به طور رسمی 21196.18 کیلومتر عنوان می‌کنند. دیوار مذکور در شمال چین کشیده شده است و در مناطق مختلفی از شمال کشور امتداد دارد. این دیوار از شبه‌جزیره لیائودونگ در شرق آغاز می‌شود و تا دریاچه لوپ (Lop Lake) در غرب ادامه می‌یابد. همچنین این دیوار از مرز چینی-شوروی در شمال تا رودخانه تائوهه در جنوب ادامه دارد و می‌توان درست در کنار آن، استپ‌های مغولی را مشاهده کرد.

بد نیست اشاره کنیم که این سازه در حال حاضر به عنوان طولانی‌ترین سازه ساخت دست بشر شناخته می‌شود و نامش در فهرست عجایب هفتگانه جدید هم به چشم می خورد. 

ثبت جهانی دیوار چین

دیوار چین در سال ۱۹۸۷ میلادی و در جلسه یازدهم سازمان یونسکو، به عنوان جاذبه‌ای فرهنگی با شماره 438، در فهرست میراث جهانی ثبت شد. 

تاریخچه دیوار چین

ساخت اولین بخش های دیوار چین در سلسله چینگ | قرن سوم پیش از میلاد

اولین بخش‌های دیوار چین در قرن سوم پیش از میلاد و در زمان سلسله چین‌شی هوانگ ساخته شد؛ شی‌هوانگ اولین پادشاه از سلسله چینگ و اولین امپراتوری بود که سرزمین چین را یکپارچه کرد. البته باید اشاره کنیم که قدمت قسمت‌هایی از دیوار به قرن‌ها قبل‌تر و زمانی برمی‌گردد که این کشور، تحت سلطه چندین پادشاهی کوچک بود و هرکدام از حکومت‌ها از جمله دودمان ژو (Zhou dynasty)، تعدادی سازه نظامی ساخته بودند و بعدها، این سازه‌ها درون دیوار گنجانیده شدند. اما خب، ساخت اصلی‌ترین بخش‌های دیوار از حدود سال 220 پیش از میلاد کلید خورد.

در این سال، چین‌شی هوانگ، دستور داد استحکامات اولیه بین ایالت‌ها تخریب شود و دیوارهایی که در برخی بخش‌ها ایجاد شده بود به صورت یکپارچه درآیند تا از کشور چین در مقابل حملات همسایگان شمالی جلوگیری به عمل آید. طول این دیوار ایجاد شده به 10 هزار لی (li) می‌رسید؛ واحدی که حدود یک سوم مایل است. در این زمان، دیوار را به نام وان لی چانگ چنگ (Wan Li Chang Cheng) می‌شناختند که به معنای دیواری با طول 10 هزار لی بود. جالب که بدانید ساخت این دیوار، یکی از جاه‌طلبانه‌ترین اقداماتِ صورت گرفته توسط هر حکومتی به شمار می‌رفت.

ساخت این دیوار، با نظارت ژنرالی با عنوان منگ تیان (Meng Tian) انجام می‌شد و وی برای انجام پروژه از ارتش نظامی‌ها، محکومان و روستاییان هر محدوده استفاده می‌کرد. روایت است که در طول ساخت این دیوار، 400 هزار نفر کشته شدند و تعدادی از آن‌ها، زیر همین دیوار مدفون هستند. 

دیوار ساخته شده توسط سلسله چینگ عمدتا از سنگ و خاک بود و از بندر شانهاگوان آغاز می‌شد؛ سپس 3 هزار مایل به سمت غرب و استان گانسو ادامه داشت. باید ذکر کنیم در بعضی مناطق، دیوارها را با ارتفاع دوبرابر می‌ساختند تا اینگونه امنیت بیشتری در آن مناطق به وجود آید. از جمله این مکان‌ها می‌توان به بخشی از دیوار اشاره کرد که با نام بادلینگ شناخته می‌شود و امروزه، از پربازدیدترین نقاط دیوار است.

سرگذشت دیوار چین در سلسه مینگ 

یکی از اصلی‌ترین دشمنان شمالی سلسله چینگ، مغول‌ها بودند که هر از چندگاهی به مرزهای چین و بخش‌های شمالی این کشور حمله می‌کردند و به غارت این مناطق می‌پرداختند. دست آخر هم چنگیزخان مغول در سال 1211 میلادی به شمال چین حمله کرد و در سال 1215 میلادی پایتخت را غصب کرد. نوه چنگیزخان، هلاکوخان، در چین یک پادشاهی به نام یوآن (Yuan) را راه اندازی کرد. این پادشاهی در سال 1368 میلادی، توسط شورش روستاییان سرنگون شد و حکومت مینگ جانشین آن شد. پادشاه یوآن از پایتخت فرار کرد و به زمین‌های استپ پناه برد و حکومت نوبنیاد مینگ به دنبال او حمله کرد تا از حمله‌های احتمالی آن در آینده جلوگیری کند؛ اما این موضوع منجر به شکستی فجیع برای پادشاهی مینگ شد که در سال 1449 میلادی و در حین نبرد تومو (Battle of Tumu) رقم خورد. همین موضوع پادشاهی مینگ را به سمت حرکات دفاعی کشاند و از آن پس، این سلسله بیشتر انرژی و وقت خود را صرف افزایش استحکامات دفاعی خود می‌کرد. بخش اعظمی از دیوار چین، توسط پادشاهی مینگ و در اواخر قرن 1500 ساخته شد تا از غارتگری قبیله‌هایی که در زمین های استپ سکونت گزیده بودند جلوگیری کند.

جالب آنکه با وجود اخراج مغول‌ها و شکست‌شان، دولتِ بر منصب قدرت چین، همواره کمک‌های مالی به این مردم می فرستاد تا از شورش آن‌ها و حمله‌های احتمالی آینده جلوگیری کند و این هزینه هنگفتی بر گردن دولت بود. در این زمان مغول‌ها متوجه شده بودند که کشور چین از حملات آنها نگران است و به همین خاطر، هر چند وقت یک بار حمله‌ای ترتیب می‌دادند که بیشتر شبیه به نوعی تهدید برای دولت چین بود تا نیاز مغول‌ها برای غذا و لباس را تامین کند. این مخارج به عنوان فاجعه‌ای برای چین قلمداد می‌شد؛ اما هیچ پادشاهی، روش دیگری برای مقابله با حملات را در پیش نمی‌گرفت. تا اینکه در سال 1571 میلادی، یک درباری قدرتمند به نام وزیر وانگ چونگ کوک (Wang Chung Ku)، امپراتور وقت لونگ چینک (Longqing Emperor) را متقاعد کرد که سیاست خود را تغییر دهد. ایستگاه‌های بازرگانی در مرزها ساخته شدند و در نتیجه آن، حملات مغول‌ها با شکست مواجه شد. اینگونه بود که سرانجام چین می‌توانست مخارج سنگین و هزینه‌های نظامی خود را کاهش دهد. در کنار همین اقدامات سیاسی و اقتصادی بود که سلسله مینگ ساخت دیوار چین را آغاز کرد و این عملیات گسترده ساخت‌وساز در قرن‌های 16 و 17 پیش از میلاد صورت گرفت. بیشتر این دیوار ماری شکل که بر روی تپه‌ها بالا و پایین رفته بود امروزه قابل رویت است. استحکاماتی که تا پیش از این ساخته شده بودند، از خاک بودند؛ اما در سلسله مینگ، استحکامات دیوار چین با پایه‌های سنگی و آجری ساخته می‌شد. باید اشاره کنیم این سازه 5000 مایلی، یکی از جاه‌طلبانه‌ترین بناهای ساخته شده تا آن زمان بود و هزینه ساخت آن را صدها برابر بیشتر از بناهای پیش از آن برآورد می‌کردند. 

دیوار ساخته شده بود اما درباره موفقیت آن در مقابل حملات شمالی‌ها، اطمینان خاطری وجود نداشت. مغولانی که گاهی تعداد لشکریان‌شان به 100 هزار تن می‌رسید همچنان به شمال چین حمله می‌کردند. به عنوان مثال، در سال 1555 میلادی، یکی از این لشکرهای مغول به برجی از دیوار حمله کردند و با طناب و قلاب از آن بالا رفتند، تنها در آخرین لحظه بود که نگهبانان با شیهه اسب‌های مهاجمان، متوجه حضورشان شدند. حتی در برخی مواقع، نردبان‌هایی در گوشه و کنار دیوار دیده می‌شد که نشان از ورود غیر مجاز متجاوزان به داخل چین بود. 

نگهبانان دیوار چین در روزهای ناآرامی

در این روزها، زندگی نگهبانان دیوار بسیار سخت بود؛ آن ها دائما در معرض سرما و بادهای شدید بودند و امکان داشت حتی برای ماه‌ها خانواده و فرزندان خود را نبینند. با وجود تحمل این سختی‌ها اتهاماتی هم گاها به آنها وارد می‌شد مبنی بر اینکه با دیدن مغول‌ها، فرار می‌کنند و گاهی هم ترجیح می‌دهند خودشان را به آن راه بزنند و ورود مغول‌ها به داخل کشور را اعلام نکنند. جالب آنکه در گزارشی مربوط به سال 1533 میلادی آمده است که نگهبانان دیوار، گاهی برای مغولی‌ها نگهبانی می‌کرده‌اند تا به سلامت وارد کشور بشوند!

پادشاهی منچو |  The Rise of the Manchu

با وجود دو قرن کشمکش با مغول‌ها، سلسله مینگ کم‌کم نیروی خود را از دست داد و رو به زوال رفت و همین موضوع سبب شد تا پس از شورش دهقانان در سال 1644 میلادی، آنها قدرت را به سلسله منچو بدهند. این سلسله بین سال‌های 1644 تا 1912 قدرت را در دست داشت و کشور چین را از سمت شمال به صورت قابل توجهی گسترش داد؛ همین موضوع باعث شد تا دیوار چین، اهمیت کاربردی‌اش به عنوان یک دیوار نظامی را از دست بدهد و تنها یک سازه نمادین باشد. 

این روزها، دیوار چین به عنوان بزرگترین سازه نظامی ساخته شده توسط بشر شناخته می شود و در میراث جهانی یونسکو نیز قرار دارد. دیوار چین نمادی از جاه‌طلبی و غرور چینی‌ها به حساب می‌آید و همچنین یک یادبود نظامی منحصربه‌فرد، از دفاع ناقص چینی‌ها در مقابل همسایگان شمالی‌شان است. 

معماری دیوار چین

دیوار چین، در گستره زمانی طولانی مدتی شکل گرفته است و به همین خاطر جای تعجب ندارد که در ساخت آن، مواد اولیه گوناگونی به کار رفته باشد و طراحی آن نیز یک‌دست و منظم نباشد. به عنوان مثال در ساخت نخستین بخش‌های دیوار، سنگ، خاک فشرده و خاک رس را بین تخته‌های چوبی استفاده می‌کردند. 

جالب آنکه بسته به موقعیت جغرافیایی هر بخش از دیوار، تصمیم بر آن می‌شد که از چه موادی برای ساخت آن استفاده کنند. وقتی که دیوار به روی کوه‌ها کشیده می‌شد، از سنگ‌های استخراج شده از کوه در ساخت آن بهره می‌بردند و در دشت‌ها و زمین‌های مسطح از خاک فشرده شده که به صورت بلوک در آمده بودند. در حالی که در محیط‌های بیابانی، دسته‌های نی و بیدهای قرمز با شن‌ها لایه‌لایه می‌شدند و مواد اولیه ساخت دیوار را تشکیل می‌دادند. تخته‌های چوبی هم در بسیاری از قسمت‌های دیوار، برای قالب‌بندی به کار می‌رفت. جالب آنکه در برخی نقاط حتی از برنج و سفیده تخم‌مرغ برای چسباندن بلوک‌ها استفاده کرده بودند.

بین سال‌های 618-907 میلادی بود که استفاده از آجر در ساخت دیوار رواج پیدا کرد. البته در این سال‌ها، آجر فقط در مکان‌های مهم و ارزشمندتر از نظر جغرافیایی استفاده می‌شد، با این حال هنوز هم پرداخت هزینه‌ها و حمل و نقل آجرها با چالش‌هایی مواجه بود. همین مساله موجب می‌شد تا آجر فقط در دیوارهای خارجی گذرگاه‌ها و بخش‌های دفاعی استفاده شود؛ در حالی که برای قسمت داخلی این دیوارها خاک زرد به کار می‌رفت. 

اما در سال‌های 1368 تا 1644 میلادی و همزمان با به قدرت رسیدن سلسله مینگ، مهارت آجرسازی پیشرفت کرد و دیگر اینکار، به دشواری زمان‌های گذشته نبود. کیفیت آجرهای تهیه شده بسیار بیشتر از قبل بودند و تهیه و توزیع‌شان هم به مراتب آسان‌تر شده بود. همین مساله موجب شد تا به راحتی از آجر برای ساخت تمامی بخش‌های دیوار استفاده کنند و دیگر استفاده از این مصالح به بخش‌های خاص و دفاعی محدود نبود.

با این وجود باید در نظر داشته باشید که دیوار چین در همه بخش‌ها به یک اندازه استحکام ندارد و قسمت‌های نزدیک پایتخت، به دلیل اهمیت جغرافیایی و مساله حفاظت از پادشاهی، از استحکام بیشتری برخوردار هستند. 

با بررسی دیواری که از قرن‌های متمادی باقی مانده است، می‌توان متوجه شد که در معماری این سازه، از روش جدیدی استفاده شده بوده به طوری که دو دیوار آجری بر روی یک پایه سنگی برپا شده‌اند و فضای داخلی آن را با شن و ماسه و خاک پر کرده‌اند. دیوار چین به صورت میانگین، 7.62 متر ارتفاع دارد و در طول آن، 25 هزار برج مراقبت به چشم می‌خورد. به طور کلی باید بدانید این دیوار از سه بخش اصلی دیوارها، گذرگاه‌ها و برج‌های نگهبانی تشکیل شده است. 

دیوارها

اصلی‌ترین بخش این سازه عظیم، دیوارها هستند که ارتفاعی بین 6 تا 9 متر دارند. عرض دیوارها در قسمت پایه، 6.5 متر است و در قسمت‌های بالایی به 5.8 متر می‌رسد. در بعضی نقاط هم به جای دیوار از مکان‌هایی مثل گلوگاه‌ها، کوه‌های صخره‌ای و سدهای آبی برای ساخت‌وساز کمک گرفته‌اند. 

گذرگاه ها

این بخش‌های دیوار را در قسمت‌هایی می‌توان دید که در گذشته، محل دادوستد بوده‌اند. این نقاط متقاطع، 10 متر ارتفاع دارند و عرض‌شان به 5 متر می‌رسد. در بخش گذرگاه‌ها، رمپ و نرده‌هایی دیده می‌شود که برای عبور اسب‌ها، بازرگانان و سربازها از دو طرف دیوار تعبیه شده بودند. باروی خارجی در بخش گذرگاه‌ها، به صورت مشبک ساخته شده و دیوار داخلی ارتفاع کمتری دارد و در حدود 1 متر است.

برج های علامت دهی

برج‌های مراقبت و علامت‌دهی که بلندترین بخش‌های سازه هستند، در فاصله 18 کیلومتری از هم قرار دارند و معمولا در تپه‌های مرتفع واقع شده‌اند تا بهترین زاویه دید را به اطراف داشته باشند. در قسمت پایینی این برج‌ها سرویس بهداشتی برای سربازان، قفسه‌های انباری و اصطبل برای اسکان اسب‌ها، گوسفندان و غیره وجود دارد و هنوز هم می‌توان این بخش‌های برج‌ها را مشاهده کرد. در گذشته افراد از طریق دود و آتش با برج‌های نگهبانی ارتباط می‌گرفتند، در بعضی موارد صداهای بلند مانند شلیک گلوله و یا بنرهای بزرگ نیز امکان ارتباط با برج‌های نگهبانی را فراهم می‌کرد.

راهنمای بازدید از دیوار چین

دیوار چین، سازه‌ای بسیاری طولانی‌ست و مناطق مختلفی از کشور چین را دربرمی‌گیرد، به همین خاطر ممکن است ندانید از کدام بخش‌ها بازدید داشته باشید و امکانات کدام قسمت‌ها برای شما مناسب‌تر هستند، در این قسمت از معرفی دیوار چین، چندی از معروف‌ترین بخش‌های این جاذبه را برای‌تان نام می‌بریم که امکان بازدید هم دارند. 

بادالینگ | Badaling: انتخاب اول برای بازدید

این بخش از دیوار به عنوان پربازدیدترین منطقه در دیوار بزرگ چین به حساب می‌آید و بلندترین قست آن، بیبالو (Beibalou) نام دارد که تقریبا 1015 متر از سطح دریا مرتفع‌تر است. بادالینگ یکی از بهترین و سالم‌ترین بخش‌های دیوار چین است و به ریل‌های دستی، راه‌آهن برقی و قرقره‌های حرکتی مجهز شده است تا گردشگران رفت‌وآمدی آسان داشته باشند؛ حتی سالمندان، کم‌توانان حرکتی و کودکان هم به راحتی می‌توانند از این قسمت دیوار بازدید کنند. البته ممکن است گردشگران مجبور شوند برای بازدید از این بخش، در صف‌های طولانی استفاده از وسایل نقلیه عمومی منتظر بمانند. 

موقعیت جغرافیایی: 72 کیلومتری شمال غربی پکن، 2 ساعت رانندگی

تفریحات: تماشای چشم‌انداز، موزه‌گردی، تماشای فیلم

امکانات: موزه دیوار بزرگ، ماشین‌های کابلی، ریل‌های دستی، راه‌آهن برقی و قرقره‌های حرکتی، سینما با صفحه 360 درجه، تعدادی ویلچر برای افراد کم‌توان و ناتوان حرکتی

موشانیو | Mutianyu: از بخش های باشکوه دیوار که به صورت کامل بازسازی شده 

بخش موشانیو از دیوار چین به خاطر شکوه و چشم‌انداز تماشایی‌اش میان گردشگران محبوبیت دارد. در گذشته این قسمت از دیوار، مانع شمالی در دفاع از پایتخت و مقبره‌های امپراتوری بود و نقشی اساسی در امنیت شهر ایفا می کرد. باید اشاره کنیم که قدمت قسمت موشانیو از بادالینگ بیشتر است و همچنین، از کیفیت بالاتری نسبت به دیگر نقاط دیوار برخوردار است. 

برج‌های نگهبانی شناخته‌شده‌ای مانند بیگ کورنر تاورهو (Big Corner Towerhave) و ژنگوآن تریس (Zhengguan Terrace) هم در این بخش از دیوار واقع شده‌اند. بد نیست در آخر اشاره کنیم که از آن جایی که بادالینگ انتخاب اول گردشگران برای بازدید از دیوار است، افراد کمتری از موشانیو بازدید می‌کنند و در اینجا با ازدحام جمعیت مواجه نخواهید شد.

موقعیت جغرافیایی: منطقه هوایرو (Huairou District)، در 73 کیلومتریِ شمال شرق پکن، حدود 1 ساعت و نیم رانندگی 

تفریحات: پیمایش، تماشای چشم‌انداز

امکانات: ماشین‌های کابلی برای بالا و پایین‌رونده، ماشین‌های ریلیِ پایین‌رونده 

جینشانلینگ | Jinshanling: منطقه ای با برج های زیاد و متفاوت، بهترین منطقه دیوار برای پیمایش

این قسمت از دیوار، در سال 1570 میلادی و در زمان حکمرانی سلسله مینگ ساخته شد و به خاطر چشم‌انداز مسحورکننده‌اش میان مردم شناخته می‌شود. این قسمت از دیوار 10 کیلومتر طول دارد و به زیبایی در امتداد کوه‌ها کشیده شده است. در اینجا، برج‌های نگهبانی متعددی به چشم می‌خورد که در فاصله کمی از یکدیگر واقع شده‌اند و هرکدام‌شان از نظر مواد اولیه ساخت، تعداد لایه‌ها و ساختار سقف با دیگری فرق دارد. در آخر لازم است ذکر کنیم برای دسترسی به این قسمت از دیوار، ریل‌های آهنی تعبیه شده است. 

موقعیت جغرافیایی: 154 کیلومتری شمال شرق پکن، 2 تا 3 ساعت رانندگی 

تفریحات: پیمایش، عکاسی

امکانات: ماشین‌های کابلی

سیمتای | Simatai: از بخش های اصیل و بازسازی شده دیوار و تنها قسمت با امکان شب گردی  

این قسمت از دیوار در 120 کیلومتری پکن قرار دارد و به جینشانلینگ متصل است. سیمتای یکی از بخش‌های دیوار است که در طول بازسازی‌های صورت گرفته، شکل اصیل خود را کاملا حفظ کرده است و بازسازی‌هایش فقط در حد تقویت بنا بوده‌اند. این قسمت از دیوار نیز با ریل‌های آهنی قابل دسترس است و همچنین امکان بازدید شبانه هم دارد. 

موقعیت جغرافیایی: 120 کیلومتری شمال شرق پکن، 2 تا 3 ساعت رانندگی 

تفریحات: پیمایش، عکاسی

امکانات: ماشین‌های کابلی، ماشین های شارژی، زیپ لاین به سمت دیوار غربی سیمتای، قایق ها به سمت برج شرقی

دیگر نقاط پیشنهادی

جویانگوآن | Juyongguan: نزدیکترین قسمت از دیوار به شهر پکن

جیانکو | Jiankou: خطرناک و چالش برانگیز، مناسب برای افراد ماجراجو

گوبیکو | Gubeikou: خطرناک و ویرانه با حفظ اصالت اولیه 

شانهگان | Shanhaiguan: مربعی شکل با چهار دروازه؛ داخل این قسمت از دیوار، بناهای باستانی نظیر برج‌ها و معابد به چشم می‌خورد. 

لئولانگتو | Laolongtou: در این قسمت می‌توان علاوه بر بناهای باستانی، از چشم‌انداز ساحلی که در کنارش کشیده شده نیز لذت برد.

ابتدا و انتهای دیوار چین 

انتهای غربی دیوار چین در منطقه‌ای به نام جیانگوآن (Jiayuguan) قرار دارد. سیستم دفاعی این قسمت از دیوار، دو برابر دیگر بخش‌ها هستند و جالب آنکه همه نواحی دیوار از سنگ و آجر ساخته شده‌اند در حالی که این ناحیه با خاک فشرده زردرنگ بنا شده است. 

انتهای شرقی دیوار هم در منطقه شانهایگوان (Shanhaiguan) قرار دارد و بخشی از آن، که با نام گذرگاه شانهای (Shanhai Pass) شناخته می‌شود، از مناطق پربازدید و توریستی دیوار است. جایی از دیوار هم که درست در کنار دریای بوهای (Bohai Sea) قرار گرفته است، با نام سر اژدهای پیر شناخته می‌شود و در زبان چینی به لااُلوگتو (Laolongtou) شهرت دارد. این گوشه از دیوار، از سه طرف با آب‌ها محاصره شده و امکان گشت زدن در اطراف آن وجود ندارد چرا که دریا در این منطقه بسیار عمیق است. 

امکانات تفریحی

اصلی‌ترین دلیل بازدید گردشگران از دیوار چین، تماشای شکوه تاریخی آن است؛ اما در کنار این مساله، امکانات تفریحی جالبی هم برای گردشگران فراهم آمده است تا گشت‌و‌گذارشان را جذاب‌تر کند:

• کرایه لباس‌های چینی به گردشگران
• غرفه‌های فروش صنایع دستی و خوراکی‌های سبک 
• گرفتن عکس بر روی دیوار توسط عکاسان آزاد 
• وجود تلسکوپ‌هایی در برخی از مناطق دیوار برای تماشای دوردست و همینطور ستارگان در شب
• امکان برپا کردن پیک نیک در اطراف دیوار چین

اتوبوس: یکی از بهترین روش‌ها برای رسیدن به بادالینگ، اتوبوس های خط 877 است که از ایستگاه اتوبوس Deshengmen حرکت می‌کنند و بدون هیچ توقفی در مسیر و با ارزان‌ترین قیمت بلیت مسافران را به دیوار می‌رسانند. البته این اتوبوس‌ها فقط تا ساعت 16:00 فعالیت دارند و در مسیر برگشت، اگر نتوانستید خودتان را به آن‌ها برسانید، می‌توانید از اتوبوس‌ها خط 919 هم استفاده کنید. 

تاکسی: این وسیله نقلیه اصلا گزینه مناسبی برای رفتن به بادالینگ نیست، چرا که قیمت تاکسی‌ها بسیار زیاد است وراننده‌ها ترجیح می‌دهند مسافری را به آن منطقه نبرند، چون امکان دارد هیچ مسافری برای مسیر بازگشت نداشته باشند. 

قطار: برای رسیدن به منطقه بادالینگ، می‌توان روی قطارهای سریع‌السیر که از ایستگاه راه آهن شمالی پکن حرکت می‌کنند نیز حساب کرد. مسیر یه طرفه این قطارها، نیم ساعتی طول می‌کشد و هزینه آن برابر با 29 یوان چین (173,502 تومان) می‌شود. همچنین گردشگران می‌توانند با قطار S2 را از ایستگاه راه آهن Huangtudian به سمت بادالینگ بروند. 

اطلاعات بازدید:

هزینه بلیت: 

بین 6 تا 18 سال: 20 یوان چین (119,656 تومان)

از 18 سال به بالا: 40 یوان چین (239,313 تومان)

ساعت:

آوریل تا اکتبر: 6:30 تا 19:00

نوامبر تا مارس: 7:00 تا 18:00

ویدیویی از دیوار بزرگ چین

نکات شنیدنی درباره دیوار چین 

• یکی از داستان‌هایی که پیرامون دیوار چین وجود دارد، می‌گوید که اژدهایی مسیرهای مشخص شده برای ساخت دیوار چین را مشخص و علامت‌گذاری کرد و کارگرها فقط به دنبال او، مشغول به کار شدند و دیوار را برپا کردند. 
• یک افسانه رایج دیگر درباره چین روایت می‌کند که این سازه را می‌توان با چشم غیر مسلح از فضا تماشا کرد؛ اما این حرف در حد شایعه است و برای دیدن این سازه از جایی مانند کره ماه، به لنزی با تکنولوژی بالا احتیاج است. 
• بین سال‌های 1966-1976 میلادی که انقلاب فرهنگی در چین در جریان بود، از آجرهای دیوار چین برای ساخت خانه‌ها، مزارع، مخازن و ساختمان‌های دیگر استفاده می‌شد. 
• منطقه بادالینگ از دیوار، هرساله در حدود 63,000,000 بازدیدکننده دارد و ممکن است تعداد بازدیدکنندگان آن، در پیک‌های مسافرتی به 65,000 نفر در روز برسد.
• جدا از مرمت‌های جزئی، از سال 1644 میلادی تاکنون هیچ کار ساخت و سازی روی دیوار انجام نشده است. 
• یکی از معروف‌ترین و شناخته‌شده‌ترین داستان‌های مربوط به دیوار چین، داستان زنی‌ست که شوهرش را در حین ساخت دیوار از دست داد. بنا بر افسانه‌ها، گریه‌های این زن در داغ همسرش چنان تلخ بود که بخشی از دیوار فرو ریخت و زن توانست استخوان‌های همسرش را از زیر آوار پیدا کند و او را به شکلی محترمانه به خاک بسپارد.
• طول دیوار چین 4.9 برابرِ مسیر شرق به غرب ایالات متحده آمریکاست.  
• نام دیوار چین در زبان چینی با دو کاراکتر (長城) بیان می‌شود که به معنای راز و زمین هستند و به این نکته اشاره دارد که دیوار چین باعث شکوفاشدن زمین چین شد و مردم آن را از ظلم دشمنان نجات داد و موضوع دیگر این که آن قدر رازهای زیادی در این دیوار نهفته که دیوار چین را به راز کره زمین تبدیل کرده است.

• تاکنون چندین مسابقه ورزشی دوندگی روی دیوار چین برگزار شده است. 

• بلندترین قسمت دیوار چین در پکن و کوه هیتا (Heita) قرار دارد.

• به دلیل وسعت بیش از حد دیوار چین در حال حاضر دو ارگان مختلف از دیوار چین در مقابل تخریب محافظت می‌کنند.

• تا به حال بالغ بر ۳۷۰ نفر از مشاهیر جهان از جمله رییس جمهور سابق آمریکا نیکلسون، ریگان، کارتر، جورج بوش، ملکه الیزابت دوم و نلسون ماندلا از دیوار چین بازدید کرده‌اند. 

• پس از آن که مشخص شد دیدن دیوار چین از فضا شایعه است موضوع دیگری مطرح شد با عنوان دیدن دیوار چین از مدار پایینی زمین، که پس از تحقیقات، ناسا اعلام کرد این موضوع صحیح است اما توسط چشم غیر مصلح انسان‌ها ممکن نیست و دیدن این سازه نیاز به دیدی غیر طبیعی دارد. 

• برای ساخت دیوار چین از نیروی مردم محلی، نظامیان، دهقانان، شورشان اسیر و گاهی حتی بزرگان نیز استفاده شده است.

• در طول شب در بخش‌های توریستی دیوار، چراغ‌هایی روشن می‌شود که امکان بازدید آن در این زمان را نیز فراهم می‌کند. 

• تاکنون حدود 30 درصد از دیوار چین به کلی از بین رفته است. 

• در سال‌های اخیر، امکان اقامت شبانه افراد محدودی به روی دیوار چین توسط وب‌گاه اقامتی ایربی‌ان‌بی (Airbnb) صورت گرفته است. 

سخن آخر

به معرفی دیوار چین پرداختیم و از تاریخچه و معماری این سازه مطرح و جهانی گفتیم. محبوبترین بخش‌های این دیوار برای بازدید را نیز به شما معرفی کردیم تا اگر قصد بازدید از این دیوار را دارید، این مناطق را در الویت قرار دهید.