دیدنی ترین روستاهای تاریخی ایران

در گوشه‌ای از منطقه طرقبه، به دنیای ساده‌ای به نام روستای کنگ قدم می‌گذاریم که قدمت آن به سال‌های پیش از اسلام باز می‌گردد و مردم در طی قرن‌ها در آن سکونت داشته‌اند. این روستا بر دامنه کوه بینالود در ارتفاع ۱۷۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد و وسعت آن به 184 هکتار می‌رسد. خانه‌های کنگ سبک خاصی دارند و با سوارشدن بر دوش هم تا آسمان رفته‌اند تا زمین کمتری اشغال شود و روستا به راحتی در سینه‌کش کوه جای گیرد. این روستای به ظاهر کوچک با بافت پلکانی‌اش شهرت زیادی پیدا کرده و طبیعت دل‌انگیزی نیز دارد.

ورکانه روستایی در استان همدان است که خانه‌هایی سنگی دارد و به روستای سنگی معروف است. لقب روستای رنسانسی ایران را نیز برای این روستا برگزیده‌اند چرا که خانه‌های این روستا به هنگام تابش نور به رنگ قهوه‌ای سوخته درمی‌آیند و گوشه‌ای از اروپا را در دوره رنسانس به تصویر می‌کشند.

گفته می‌شود ورکانه بیش از 400 سال قدمت دارد و شکل‌گیری آن از محله‌ای به نام درب مسجد آغاز شده است که قدمتش به اوایل دوره صفویه باز می‌گردد. کوچه‌های سنگفرش، خانه‌های سنگی و باغ‌های سرسبز بهانه‌های خوبی هستند تا بهترین لحظات را در این روستا برای گردشگران رقم بزنند. بد نیست بدانید این روستا یکی از 6 روستای گردشگری همدان است که نامش در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد و به عنوان یکی از مناطق مهم گردشگری ایران شناخته می‌شود.

روستای صخره‌ای کندوان، یکی از ده جاذبه برتر استان آذربایجان شرقی ست؛ روستایی از توابع شهرستان اسکو با قدمتی بسیار و معماری خاص که هر ساله گردشگران زیادی را برای کشف جذابیت‌هایش به سوی خود می‌کشاند. این روستا در دامنه کوه سلطان داغی، از کوه‌های رشته کوه سهند، جای خوش کرده و روزگار می‌گذراند؛ روستایی که در گذر زمان و به دلیل گدازه‌ها و مواد مذاب ناشی از فعل و انفعالات آتشفشانی کوه‌های سهند، باد، باران و برف و صد البته دخالت دست انسان به حالت امروزی خود درآمده است. کندوان از معدود روستاهای صخره‌ای ایران و جهان محسوب می‌شود و تنها سه روستای دیگر در دنیا به شکل صخره‌ای هستند؛ منطقه کاپادوکیه در ترکیه، روستایی در ایالت داکوتای آمریکا و روستای صخره ای میمند کرمان.

روستای سرآقاسید چهارمحال و بختیاری که با همان بافت پلکانی در کوه‌های زاگرس شکل گرفته است و جلوه‌ای خاص و دیدنی دارد. روستایی که امامزاده سرآقاسید را در خود جای داده است و به همین دلیل به این نام خوانده می‌شود. در اینجا خانه‌ها قدم بر دوش یکدیگر گذاشته و همچون پلکانی به سوی آسمان رفته‌اند. پشت‌بام خانه پایینی نقش حیاط خانه بالایی را دارد و در عین حال به عنوان گذرگاه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. این جلوه زیبایی خاصی را پدید آورده که در هر جایی نمی‌توانید آن را به این صورت بکر و دست نخورده ببینید.

در استان مازندران و در جنوبی‌ترین نقطه سوادکوه، روستای تاریخی برنت با قدمتی 2 الی 3 هزار ساله قرار دارد؛ روستایی که وجود رودخانه‌ها، یخچال‌های طبیعی، چشمه‌های آب معدنی، ییلاق‌های زیبا، جنگل‌های انبوه، مراتع و کوه‌های مرتفع، زیبایی آن را دو چندان کرده و جاذبه‌های تاریخی مانند عمارت علی محمدخان، آسیاب بادی، مسجد و مدرسه علمیه و دیگر جاذبه‌های آن بر این جذابیت‌ها افزوده است. این دهکده کوهستانی با آب‌وهوای پاک، چشم‌اندازهای بی‌نظیر و دیدنی‌هایی که در دل خود نهفته دارد، به منطقه‌ای پرطرفدار برای گردشگران و علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی تبدیل شده است.

در میانه جاده بین‌المللی طبس به راور پوششی سبز از درختان نخل توجه هر رهگذری را به خود جلب می‌کند. این پوشش سبز مانند سرابی در دل کویر به نظر می رسد. آنچه در نگاه اول ذهنتان را به خود مشغول می‌کند، این است که چگونه نایبند در دل این کویر شکل گرفته و به حیاتش ادامه می‌دهد. آنچه که نایبند را تا به امروز سرپا نگه داشته، قنات‌ها و چشمه‌هایی است که آبی گوارا را به این روستا و دیگر روستاهای منطقه هدیه می‌دهند. بد نیست بدانید آب حمام، کشاورزی و مزارع نایبند و روستای زردگاه به صورت مشترک از  چشمه‌ای در زردگاه تامین می‌شود.

خرانق نام روستایی در 60 کیلومتر شهر اردکان استان یزد است که نمونه‌ای کم‌نظیر از ساختار روستا به شمار می‌رود. اینجا با قدمت 4500 ساله‌اش، گردشگران را از اقصی نقاط جهان به سوی خود می‌کشاند و به حدی در اروپا شهرت دارد که به هنگام صحبت درباره ایران نام این روستا بیش از نام کشورمان شنیده می‌شود.

این روستا دو بخش دارد؛ بخش جدید که حدودا بیش از ۵0۰ نفر در آن زندگی می‌کنند و بخش قدیم یا قلعه خرانق که تا چندی پیش میزبان ساکنان روستا بود؛ اما به دلیل فرسودگی در حدود 30 سال پیش، خالی از سکنه شد؛ متروکه‌ای که یکی از سازه‌های بزرگ خشتی ایران به شمار می‌آید و هر چشمی را مبهوت خود می‌کند.

شهرستانک، نام روستایی در شمال کوه توچال تهران و در جاده چالوس است که قدمت آن بر اساس شواهد تاریخی به قرن ششم هجری باز می‌گردد. وجود منبع آب و چشمه‌ای پر آب در این محل باعث شده است تا مردم گرد هم آیند و روستایی در این منطقه خوش آب‌وهوا شکل دهند. بر اساس اطلاعات دهیاری شهرستانک، این روستا 8000 نفر جمعیت و 500 هکتار مساحت دارد و قدمت آن به 3000 سال می‌رسد. آنچه که در این روستا جلوه‌گری می‌کند، ترکیبی چشم‌نواز از تاریخ و طبیعت است که در هر گوشه‌ای می‌توان آن را لمس کرد.

در 38 کیلومتری شمال‌شرقی شهربابک استان کرمان، روستایی زیبا و تماشایی درهای خود را به روی گردشگران داخلی و خارجی گشوده و دل از آن‌ها برده است؛ روستایی با معماری صخره‌ای و مردمانی مهربان و مهمان‌نواز که میمند نام دارد. نامی که با مرور فهرست میراث جهانی یونسکو در ایران، به چشمتان می‌خورد و ردای غرور را بر تنتان می‌نشاند. هر چند نمونه‌های معماری صخره‌ای در دیگر کشورها نیز دیده می‌شود؛ اما هیچ‌کدام به پای میمند نمی‌رسند و جاذبه‌های فرهنگی، تاریخی و گردشگری این روستا را ندارند.

60 کیلومتر آن طرف‌تر از مرکز استان گیلان، رشت، شهری با وسعت 100 هکتار قرار دارد که با نام ماسوله شناخته می‌شود و بر اساس منابع مختلف، قدمت آن به حدود 800 تا 1000 سال پیش می‌رسد. این شهر جایی است که شما می‌توانید تلفیق تاریخ، طبیعت و فرهنگ را به خوبی در آن ببینید و در هر گوشه‌ای از آن شاهد جاذبه‌ای تازه و ناب باشید. ماسوله در بسیاری از اوقات سال تن پوش سپیدی بر تن می‌کند و غرق در مه می‌شود. حلقه زدن مه به دور این شهر به حدی زیباست که گاه از قدم گذاشتن به درون آن منصرف می‌شوید و دوست دارید از دور تنها نظاره‌گر چنین چشم‌انداز با شکوهی باشید.

در گوشه‌ای از کشورمان در سال های اخیر روستایی به نام ماخونیک مشهور شده است که از آن با نام سرزمین لی لی پوت‌های ایران یا سرزمین آدم کوچولوها یاد می‌کنند؛ روستایی تاریخی با 400 سال قدمت در استان خراسان جنوبی و در نزدیکی مرز افغانستان که شهرت بسیاری پیدا کرده و رازها و افسانه‌های زیادی را در خود جای داده است. بسیاری از این روستا به عنوان یکی از هفت روستای شگفت‌انگیز جهان یاد می‌کنند و خیلی‌ها برای دیدن آدم کوچولوها راهی اینجا می‌شوند؛ اما این تنها دلیل شهرت ماخونیک نیست، اینجا برای معماری خاص خانه‌های قدیمی خود و فرهنگ و آداب‌ورسوم مردمش نیز بسیار معروف شده است.