شاید هرگز فکرش را هم نکنید! روزی برسد که یک دریای عظیم خشک شود و کویر جایش را بگیرد .

و جالب تر از همه در دل این کویر ، برف هم ببارد !!!!!

اما باور کنید این اتفاقیست که افتاده و واقعی است !

با ما همراه باشید .

اینجا، یک کویر زمستانی است!

تمام مواردی که در مورد چارا ماسه گفتیم ، حقیقیت دارد!

این کویر کوچک ، حدود 5 کیلومتر عرض و 10 کیلومتر طول دارد به همین دلیل هم بهش بیابان مینیاتوری می گویند . چارا ماسه منطقه ای در سیبری به فاصله ی 25 کیلومتری از یخچال های طبیعی کودار Kodar Glaciers و رشته کوه Udokan در محدوده ی ترانس بایکال Trans-Baikal ، و در نزدیکی رودخانه ای به نام Sakukan در جوار کوهستان قرار دارد .

اینجا یکی از شگفت انگیز ترین نقاطه روسیه است ...

چارا ماسه، خاطراتی از دریا داره...

تخمین زده می شود که این کویر ، حدود 55 تا 100 هزار سال پیش شکل گرفت باشد . یعنی در عصر یخبندان . دانشمندها معتقد هستند در آن زمان ، اینجا دلتای رودی بوده که به دریاچه ای که در این منطقه وجود داشته، سرازیر می شده است .

این دریاچه، پر از آب یخ بوده!

دریاچه ی چارا ، روبروی یخچال طبیعی ساکوکان Sakukan Glacier شکل گرفته بود.

در آن زمان ، گودال چارا پر از آب بود.

اما حالا به جای آن یک کویر ، درست وسط یکی از سردترین نقاط کره ی زمین ایجاد شده است .

چارا ماسه، از خواهرهای بزرگ ترش کم نمیاره!

تپه های شنی چارا ، گاهی تا 30 متر ارتفاع پیدا می کنند . تصورش را بکنید! 30 متر...آن هم داخل کویری به این کوچکی !

اینجا، منظره ی کویر و کوهستان رو با هم داره.

اگر از این تپه ها بالا بروید و به چشم انداز اطراف نگاه کنید، کوه های پوشیده از برف منطقه ی کودار و اودوکان Udokan را می بینید.

از آن بالا حتی شاید یک گوزن شمالی را ببینید که از جنگل تایگا Taiga Forest بیرون آمده تا از تالاب های اطراف چارا ماسه، آب بنوشد .

البته، چارا ماسه خیلی هم مثل کویرهایی که می شناسیم نیست...

چارا ماسه را نمی شود خیلی هم کویر حساب کرد. چون یکی از اساسی ترین تعریف های یک منطقه ی کویری ، این است که آن جا نباید بیشتر از 25 سانتی متر بارش باران در طول سال داشته باشد .

اما چارا ماسه حدود 35 سانتی متر ریزش باران در سال دارد . جالبه بدانید بیشتر این بارانها در فصل تابستان است !

اینجا حتی برف هم می بارد !

سوئدی ها، پیشینه ی اینجا رو بررسی کردن...

محقق های سوئدی که روی تاریخ این منطقه کار کردند ، متوجه شدند دریاچه ی چارا در عصر یخبندان ، بزرگ تر از چارا ماسه ی امروزی بوده است . آن ها احتمال می دانند که در آن دوره ، یخچال ها و صخره های یخی عظیم ، کم کم مسیر رودخونه ای که به این گودال سرازیر می شده را سد کرده باشند . در نتیجه ، دریاچه از بین رفته و ماسه به جا مانده است .

فقط جغرافی دان ها نیستن که به اینجا توجه دارن...

به دلایلی که قبلا گفتیم، باستان شناسان هم علاقه ی ویژه ای به چارا ماسه دارند . چون می دانند به احتمال زیاد ، فسیل جانوران آبزی 100 هزار سال پیش را می توانند زیر ماسه های اینجا و در دل سنگ های زیرین پیدا کنند .

آب و هوای منطقه

این منطقه در کشور سیبری و در روسیه واقع شده است . روسیه هم به زمستان های خیلی سرد در دنیا معروف است اما اینجا تابستان هایی با 50 درجه گرما دارد . در صورتی که درست در همان زمان ، کوهستان های اطراف دمای هوای بسیار پایین تری دارند .

شگفتی بیشتر از این؟

پوشش جانوری این منطقه، خلاف تصور شماست.

اینجا نه آنقدر گرم و خشک است که جانوران معروف کویری ( مثل مار و عقرب) داخلش زندگی کنند، و نه آب و هوای مناسبی برای حیوانات دیگر دارد.

به طور مثال ممکن است وسط این کویر مینیاتوری یک روباه سیبری ببینید ؛ یا به جای شتر ، گوزن به چشمتان بخورد!

حتی چند وقت پیش که در جنگل های اطرافش آتش سوزی شده بود و خرس های قهوه ای که داشتن از آتش فرار می کردن هم وارد چاراماسه شدند!

منظورم را متوجه شدید دیگر؟ منتظر دیدن هر جانوری باشید!

دنبال فصل مناسب برای سفر به چاراماسه هستید؟

بهترین زمان سفر به چاراماسه، از نیمه ی دوم ماه آوریل به بعد است . چون فصل بهار این سرزمین ، از همین روزها شروع می شود . شما تا ماه آگوست فرصت دارید به اینجا سفر کنید.

اما زمستان این کویر هم مناظر نفس گیری دارد . تصورش را بکنید وقتی در طول روز برف می بارد و در تماس با زمین ِ گرم تر کویر ( گرم تر نسبت به کوهستان اطرافش) تا حدودی آب می شود ، شب که دوباره سرمای هوا بیداد می کند ، کریستال های خیلی بزرگ برف تشکیل میدهد .

در چاراماسه به چیزی نیاز خواهید داشت؟

اینجا نه واقعاً کویر است، نه جنگلی سردسیر ... بلکه هر دوی آن است .

باید انتظار تغییرات آب و هوایی ناگهانی را داشته باشید. پس لباس و تجهیزات مناسب همراهتان باشد .

از نظر منبع آب هم مشکلی نخواهید داشت. در اطراف چاراماسه دو تا دریاچه ی کوچک آب شیرین وجود دارد : آلنکا Alenka و تائژنو Taezhnoe.

گردشگرها معمولاً کنار آلنکا اتراق می کنند که فضای مناسب و سایه سار کافی دارد. آن جا به اندازه ی کافی شاخه ی خشک گیاه هم برای آتش درست کردن در شب، پیدا می کنید.