چهارشنبه سوری و تخریب آثار تاریخی

چهارشنبه‌سوری که روزگاری نماد فرهنگ و سنت ما بود، امروزه تبدیل به کارزار جنگ شده است؛ کارزای که هیچ نشانی از فرهنگ و سنت ما در آن نیست. حالا در خیابان‌ها به جای آنکه مانند گذشته برای برپایی آتش با چند تکه چوب خشک و مراسم قاشق‌زنی هیجان داشته باشیم، سراسیمه خود را به خانه می‌رسانیم تا از گزند اتفاقات غیرقابل جبران این شب در امان باشیم.

اما امسال فرد یا افرادی پا را فراتر گذاشته‌اند و خشم و کینه خود را نه تنها بر سر مردم بلکه بر روی آثار تاریخی خالی کرده‌اند، آثاری که تنها پاره‌ای خشت برایمان نیست بلکه خاطرات گذشته را با خود به دوش می‌کشند و حالا باید بدین شکل مورد بی‌مهری قرار بگیرد.

در این بین آنچه موجب تأسف و ناامیدی بیشتر می‌شود عدم توجه و پیگیری مسئولین امر است. سوال این است که با این حجم از بی‌توجهی‌ها در مورد فرهنگ و سنت، آثار تاریخی، حیات‌وحش، منابع طبیعی و موارد دیگر چگونه ادعای تمدن چند هزار ساله داریم؟ برای چند سال آینده، آیا چیزی از ایران باقی می‌ماند؟ با این وضعیت، آبادانی برای ایران وجود نخواهد داشت؛ در سال‌های اخیر به جز نابودی چه چیزی دیده‌ایم؟!

دریاچه ارومیه، هامون، هورالعظیم، جنگل‌های هیرکانی، بافت‌های تاریخی و... همه از بین رفته‌اند. چه چیز از تاریخ و طبیعت ایران در 10 سال آینده می‌ماند؟ سوالی است که فکر کردن به پاسخ آن با این حجم از اتفاقات ناخوشایند بسیار ترسناک است.

جدیدترین خبرهای گردشگری را در کارناوال دنبال کنید.