به نقل از خبرگزاری تسنیم، به تازگی محوطه ای باستانی و 50 هکتاری در محدوده ی استان هرمزگان کشف شده که به نظر می رسد قدمت آن به 2000 سال پیش باز می گردد و در دوره های اشکانی تا اوایل اسلام، زندگی در آن جریان داشته است.

حسین صدیقیان، سرپرست هیئت "بررسی و شناسایی نجات بخشی مسیر انتقال آب خلیج فارس به صنایع جنوب شرقی در محدوده استان هرمزگان" درباره ی این کشف جدید اظهار داشت:

همان گونه که عنوان پروژه نیز نشان می دهد، چون در محدوده استان هرمزگان، مسیری برای انتقال آب خلیج فارس به صنایع جنوب شرقی مشخص شده است، لازم بود که تمام این مسیر، بررسی باستان‌شناسی شود.

وی در ادامه در مورد هدف این پروژه گفت:

در صورتی که در این مسیر، آثار باستانی مختلف اعم از محوطه‌های باستانی یا بناهای تاریخی و... قرار داشته باشد، اطلاعات ظاهری و موقعیت دقیقِ تمام این آثار باید ثبت شده و در قالب گزارشی تحویل مسئولان شود.

این باستان شناس در زمینه ی منطقه ی کاوش شده توضیح داد:

خط انتقال آب در محدوده ی استان هرمزگان از نزدیکی روستای گچین (از توابع شهرستان بندر عباس) شروع شده و با طی مسیری در محدوده ی شهرستان‌های بندر عباس، بندر خمیر و حاجی آباد، وارد محدوده ی شهرستان سیرجان از توابع استان کرمان می‌شود.

صدیقیان در ادامه ی صحبت های خود از شناسایی 17 اثر تاریخی مختلف مانند بناهای تاریخی، محوطه‌ باستانی و قبرستان تاریخی در جریان این کاوش ها خبر داد.

وی در ادامه افزود:

قدیمی‌ترین آثار شناسایی شده احتمالا مربوط به دوران اشکانی-ساسانی و جدیدترین آثار شناسایی شده مربوط به دوره قاجاریه بودند.

به گفته این باستان شناس شاخص ترین اثر تاریخی که در جریان کاوش ها شناسایی شد، محوطه ای باستانی و نسبتا بزرگ با 50 هکتار وسعت است که به احتمال زیاد از دوره ی اشکانی تا اوایل اسلام، مردم در آن سکونت داشتند. این محوطه ی باستانی در محدوده ی روستای سرچاهان قرار دارد و شواهد سطحی فراوانی مانند بقایای معماری، لاشه سنگی که با ملات ساروج ساخته شده و سازه های پشته سنگی که احتمالا قبور تاریخی هستند، در آن پیدا شده است.

صدیقیان در مورد اشیای کشف شده در این منطقه نیز توضیحاتی ارائه کرد:

همچنین قطعات فراوان ظروف سفالین، قطعات شیشه در رنگ‌های مختلف و حتی قطعات مربوط به ظروف سنگی در این محوطه کشف شد.

وی از اینکه برخی محوطه های باستان شناسی در مسیر انتقال آب و گاز قرار گرفته اند و ممکن است خراب شوند، ابراز تاسف کرد و تاکید داشت که باید اقداماتی در این زمینه صورت گیرد.

منطقه ای که این کاوش ها در آن صورت گرفته از سه بخش تشکیل شده است و محدوده ی استان های هرمزگان تا جنوب کرمان را شامل می شود.

بخش اول، از نزدیکی معدن گل گهر سیرجان آغاز می گردد و تا روستای کهه از توابع شهرستان حاجی آباد در مناطق خشک بیابانی که تقریبا خالی از سکنه هستند ادامه می یابد.

بخش دوم، که بیشترین محدوده ی کاوش ها را شامل می شود، از روستای کهه تا شهر حاجی آباد امتداد می یابد و سپس روستای گهره از توابع بندر عباس را نیز در بر می گیرد. این بخش، منطقه ای کوهپایه‌ای و کوهستانی است که در بعضی نقاط آن دشت‌هایی نسبتا حاصل خیز مانند دشت گهکم-طارم نیز دیده می شود. این دشت ها با منابع آبی شیرین در نیمه ی شمالی و شور در نیمه ی جنوبی (از روستای سرچاهان به بعد) سیراب می گردند.

محدوده ی روستای گهره تا گچین از توابع شهرستان بندرعباس نیز بخش سوم را تشکیل می دهند که این مناطق در برخی مکان ها کوهپایه‌ای و در بعضی جاها به صورت دشت‌ و ساحلی است و با منابع آبی عمدتا شور آبیاری می شود.