مردمان هولی | فرهنگی رنگارنگ رو به نابودی

یکی از اصلی ترین ویژگی های سفر، آشنایی با مردمان جدید و دیدن آداب و رسوم آن ها از نزدیک است. تا زمانی که به دیگر کشورها نروید و با مردم جدید نشست و برخاست نداشته باشید، نمی توانید با آن ها و روش زندگی شان آشنا شوید.

در مناطق مختلف جهان افرادی حضور دارند که هنوز به سبک انسان های اولیه روزگار می گذرانند یا حتا قبیله هایی هستند که رسم هایی باورنکردنی در میان شان رایج است. شاید تصور کنید با پیشرفت تکنولوژی و مدرنیزه شدن جامعه جهانی، دیگر زندگی قبیله ای وجود ندارد و همه علاقه مند هستند که در شهرها و در میان آسمان خراش های سر به فلک کشیده زندگی کنند؛ اما هنوز هم انسان های بسیاری وجود دارند که به صورتی بسیار ابتدایی امرار معاش می کنند.

 حتما وقتی درباره قبیله ها و آداب خاص زندگی آن ها می شنوید ذهن تان به سوی آفریقا می رود؛ اما بر خلاف تصورتان، امروز می خواهیم شما را با مردمانی آشنا کنیم که از آفریقا فاصله بسیار دارند و در نزدیکی کشور مدرن استرالیا و در کشور پاپوآ گینه نو زندگی می کنند. به پاپوآ گینه نو خواهیم رفت و در میان اقوام هولی به گشت و گذار می پردازیم. آن ها از حدود 1000 سال پیش در محل زندگی امروزشان می زیستند و حالا هم به افکار و عقیده های پیشین شان کاملا پای بندند. با کارناوال همراه باشید تا بیشتر با هولی های پاپوآ گینهٔ نو آشنا شویم.

چرا قبیله هولی؟

• هنوز طبق سنت های دیرینه خود زندگی می کنند.
• نوع زندگی آن ها بسیار جالب است.
• چهره های شان را به سبکی خاص تزیین می کنند.
• از روش های کاملا ابتدایی برای امرار معاش استفاده می کنند؛ مثل شکار، کشاورزی و ماهی گیری.

آشنایی با مردمان هولی | The Huli 

هولی یا هارولی (Haroli) نام قومی ست که در مناطق کورابا (Koroba)، مارگاریمایا (Margaraima) و کومو (Komo) در پاپوآ گینه نو زندگی می کنند. طبق تاریخ شفاهی، آن ها 1000 سال است که در پاپوآ گینه نو ساکن شده اند و شمارشان به 90،000 تن می رسد. هولی ها به زبان های هولی، توک پیسین و انگلیسی صحبت می کنند و برخی از آن ها زبان اندونزیایی را نیز می دانند.

در پاپوآ گینه نو قبیله های بسیاری وجود دارند که یکی از بزرگترین آن ها هولی ها هستند. در حقیقت مردمان هولی بزرگترین گروه فرهنگی در سراسر پاپوآ گینه نو به شمار می آیند و تاریخ شفاهی آن ها نقش بسزایی در شناخت پیشینه ساکنان پاپوآ گینه نو دارد. در سال های اخیر بعضی از تاجرانی که به پاپوآ گینه نو رفت و آمد دارند، تلاش کرده اند تا تاریخ هولی ها را مکتوب کنند؛ اما هنوز هم اغلب پیشینه آن ها نانوشته باقی مانده است.

جالب این که بدانید تا سال 1934 میلادی هیچ فرد اروپایی از وجود هولی ها در پاپوآ گینه نو خبر نداشت؛ اما در این سال، تعدادی از اهالی اروپا که به طمع یافتن طلا به پاپوآ گینه نو سفر کرده بودند، توسط اهالی این سرزمین کشته شدند و همین موضوع باعث شد تا نام هولی ها و کشور پاپوآ گینه نو در اروپا بر سر زبان ها بیفتد.

مردمان هولی امروزه بیشتر در ارتفاعات جنوبی پاپوآ گینه نو ساکن هستند و با کشاورزی و شکار قوت روزانه خود و اعضای خانواده شان را تامین می کنند. پسرهای نوجوان این قبیله نیز از 3 تا 18 سالگی در مدرسه تحصیل می کنند؛ مدارسی که با تصورات شما بسیار متفاوت است. آن ها در طول دوران تحصیل شان درس مردانگی و شجاعت را می آموزند. 

برای آشنایی بیشتر با مردمان هولی همراه کارناوال باشید.

آشنایی با روش زندگی مردمان هولی

بر خلاف بسیاری از قبیله های دیگر، هولی ها به نظام خانواده بسیار پایبندند و این موضوع را می توان در تک تک رفتار آن ها مشاهده کرد. مردهای این قبیله تمام تلاش خود را به کار می گیرند تا خانواده خود را از همه لحاظ تامین کنند؛ آن ها در زمین های کشاورزی سخت کار می کنند و به پرورش گیاهان می پردازند. جالب است بدانید که آن ها در همه حال به همسرشان وفادار می مانند؛ حتا اگر همسر آن ها مدت طولانی از قبیله دور باشد. 

پسرهای قبیله از کودکی با امور مردانه و اهمیت نقش خود در خانواده آشنا می شوند. آن ها باید از 3 سالگی تحت آموزش قرار بگیرند و فنون رزمی و نگهبانی را بیاموزند. برخی از آن ها را به مکان هایی دور افتاده می فرستند تا از مادرشان و دیگر زنان و دختران قبیله دور باشند و همه تمرکزشان روی آموختن روش های جوانمردی باشد.

بیشتر هولی ها علاقه مند هستند که فرزند پسر داشته باشند تا آن ها را در امور زندگی یاری کند و برای این کار از سحر و جادو و داروهای مختلف استفاده می کنند. هولی ها مرز مشخصی برای هر خانواده مشخص می کنند و اغلب آن را با کندن آبراهه هایی از هم تمیز می دهند و پسرها نیز در انجام این امور نقشی مهم دارند.

همه هولی ها زیر نظر یک رهبر اصلی زندگی می کنند و این رهبر بنا بر شجاعت، مهارت در جنگ و داشتن مال و اموال بیشتر انتخاب می شود و رهبری به هیچ وجه به صورت موروثی انتقال پیدا نمی کند. عدالت در میان مردمان هولی اهمیت بالایی دارد؛ اما در بسیاری از مواقع اختلاف نظرهای شخصی میان افراد آن باعث جنگ های خونین می شود و زمانی که نبردی رخ بدهد گروه های گوناگونی را درگیر می کند.

آداب و رفتارهای اجتماعی مردمان هولی

همه رفتارهای مردمان هولی بر مبنای حفظ قبیله، شجاعت و مردانگی است و آن ها برای پایبندی به این امور، رفتارهای خاصی را انجام می دهند. در این قسمت قصد داریم کمی جزیی تر با آداب اهالی این قبیله آشنا شویم.

1- پوشاک و تزیینات چهره | ظاهری رنگارنگ

چهره و لباس های مردمان هولی بسیار خاص و هنرمندانه است. زنان و مردان این قبیله زمان زیادی را صرف زیبا کردن اعضای بدن خود می کنند و تصور ویژه ای نسبت به هنر و زیبایی دارند. آن ها تقریبا هر روز، رنگ های مختلفی را برای زیبا کردن صورت خود به کار می برند. گذاشتن نقطه هایی به رنگ قرمز و زرد در گوشه های چشم، پلک و گاهی نوک بینی از مهم ترین کارهای روزانه شان به شمار می رود. اگر جشن خاصی پیش رو باشد همه اعضای قبیله موظف هستند که سراسر بدن خود را نقطه گذاری و رنگ کنند.

لباس مردان این قبیله یک کمربند ضخیم دارد که آن را با دست می بافند و اغلب به رنگ زرد و قرمز است. دور تا دور کمربندها را با پرهای کوتاه و بلند تزیین می کنند و چند لایه پر را روی هم قرار می دهند، البته بعضی ها هم از پوست حیوانات دامنی دوخته و می پوشند و خود را به دردسرهای یافتن پر نمی اندازند. در مواقع برگزاری مراسم عروسی تزیین های پوشش مردان از این هم بیشتر می شود تا هنگام رقص حسابی جلوه گری کنند.

برای زیباتر کردن لباس ها از برگ گیاه کوردیلین ترمینالیس (cordyline) یا همان درخت خوشبختی نیز بهره می گیرند. برگ هایی که به رنگ قرمز و زردِ درخشان هستند، بیشتر مورد توجه هولی ها قرار می گیرند. اگر هم بخواهند سلیقه بیشتری به خرج بدهند، از لا به لای پر و برگ ها، رشته هایی از الیاف بافته شده را آویزان می کنند. با نگاه کردن به پوشاک هولی ها شاهد نمایشی از طبیعت، خلاقیت و هنر خواهید بود.

سبک و سیاق آذین بندی چهره هولی ها به همین جا ختم نمی شود؛ آن ها همه اجزای صورت شان را هم با دقت تمام می آرایند. گوشواره و گردنبندهای دست سازشان را می آویزند و با دندان ها خوک و دیگر جانوران برای خود زیورالات گوناگونی تهیه می کنند. مردان هولی هر روز باید همه زیورآلات خود را بیندازند، کمربندشان را سفت کرده و خنجرشان را هم از آن بیاویزند. از همه مهم تر، موهاست؛ در قبیله هولی همیشه باید موهایی آراسته داشت. موها را با پر، گل و خزه درخت ها زیبا می کنند و گاهی هم کلاه گیس های خود را بر سر گذاشته و بیرون می روند.

هر فرد در قبیله هولی صورتش را به صورت منحصر به فردی رنگ می کند. مردها برای درخشان کردن بدن خود، مقدار فراوانی روغن درختی روی بدن شان می ریزند به صورتی که کاملا خیس می شوند.

پوشاک بانوان هولی نیز جالب است. زنان قبیله دامن های ریش ریش بلندی می پوشند که باید حداقل تا زانو باشد. گذشته از دامن های شان که با هر شی زیبایی آن را تزیین می کنند، آذین بندی ناف هم برای آن ها حایز اهمیت است. زنانی که کودک شیرخوار دارند در قسمت پشت خود، کیسه ای همانند کوله می بندند تا نوزاد خود را در آن قرار دهند. اجباری برای پوشاندن بالاتنه در میان زنان هولی وجود ندارد؛ اما اغلب آن ها لباس های دست بافتی به تن می کنند که با گلِ انواع گیاهان زیباسازی شده اند. بعضی وقت ها در میان مردها هم بستن کوله های بافتنی رواج پیدا می کند و آن ها از این کوله ها برای حمل تنباکو، سیگار، رنگ، آینه، سیب زمینی و پول استفاده می کنند.

2- رقص هولی

و اما رقص مردمان هولی که بسیار زیباست و برای مردم این قبیله با اهمیت. آن ها در مراسم مختلف، رقص های گوناگونی را انجام می دهند. مردها همه تلاش خود را به کار می گیرند تا خود را به بهترین وجه ممکن رنگ آمیزی کرده و برقصند. در میان دختران این قبیله هم رقصیدن رواج دارد؛ اما رقص هایی از کشورهای دیگر هم میان آن ها رسوخ کرده است. از مهم ترین جشن هایی که هولی ها در آن می رقصند می توان به عروسی، به کارگیری جادوهای جدید، باروری و زایمان و روایت داستان ها اشاره کرد. جالب این که امروزه نشانه هایی از رقص های هولی در میان مردم مالزی نیز به چشم می خورد. 

رقص این قبیله از پرش های متوالی تشکیل می شود که آن را به صورتی مرتب و با ریتم خاصی انجام می دهند. مردها بر طبل های بزرگ می کوبند و همه با لباس های پر زرق و برق شان شروع به جست و خیز می کنند. هولی ها در بعضی مواقع برای زیباتر کردن خود به هنگام رقص، زیاده روی می کنند برای مثال دیده شده که آن ها از پرهای خونین پرنده ها استفاده کنند یا اعضای بدن جانوران تازه کشته شده را به خود آویزان کنند. اگر به رقص های گوناگون علاقه مند باشید حتما می دانید که رقصنده های مالزی و گوما (Gomia) در هند، بدن های خود را در زمان رقص با رنگ های زرد و قرمز رنگ آمیزی می کنند، این کارشان برگرفته از قوم هولی گینه نو است.

3- تحصیل | مدارس جالب هولی ها

مردمان هولی به مدارس رسمی نمی روند به همین خاطر همگی بی سواد و اغلب فقط زبان قبیله را بلد هستند و حتا زبان ملی گینه نو را هم نمی دانند. هولی ها مدرسه های مخصوص به خود را دارند که در آن ها به پسرها آموزش هایی داده می شود.

پسر بچه ها اجازه دارند تا 7 یا 8 سالگی با مادر خود زندگی کنند؛ اما از آن پس باید پیرو فرمان های پدرشان باشند. پدرها هم اجازه دارند که چند سالی فرزندشان را تربیت کنند؛ اما وقتی کودک به سن 14 یا 15 سالگی رسید حتما باید به مدرسه برود. این مدارس شبانه روزی هستند و نوجوانان تا از مدرسه فارغ التحصیل نشوند اجازه بازگشت به خانه را نخواهند داشت. مدرسه پسر بچه ها گاهی تا 10 سال طول می کشد، البته توجه داشته باشید که بسیاری از هولی ها فرزندان خود را از 3 سالگی به مدرسه می فرستند.

در مدرسه به دانش آموزان هولی اصول لباس پوشیدن، بلند کردن و تزیین مو، جمع کردن پَر و سفت کردن عضله ها را می آموزند.

یکی از معلمان هولی درباره مدرسه های این قبیله می گوید:

برای ورود به مدرسه، خانواه پسر باید 80 دلار استرالیا (2,234,256 تومان) یا یک خوک به معلم بدهند و با این مقدار پسرشان می تواند 18 ماه در مدرسه آموزش ببیند. در این مدت به پسر، چگونگی بافت کلاه گیس آموزش داده می شود و اگر پدر و مادرها بخواهند که بچه آن ها بیشتر در مدرسه بماند باید دوباره مبلغی را پرداخت کنند. خوک در این قبیله نقش مهمی دارد و از آن برای هدیه دادن در عروسی یا رفتن به مدرسه استفاده می شود.

هر کسی اجازه ورود به مدرسه را ندارد و شرط اولیه برای این کار باکره بودن پسر است، معلم این قبیله درباره این قانون چنین می گوید:

پیش از این که دانش آموزان وارد مدرسه شوند، مجبورم که یک طلسم بسیار قوی را روی آن ها بگذارم و این طلسم روی افرادی که باکره نباشند عمل نمی کند.

وقتی درباره مدرسه رفتن زن ها از این معلم سوال می کنند، می خندد و می گوید:

البته که نه، زن ها به مدرسه نمی روند چون کلاه گیسی ندارند که بافتنش را یاد بگیرند.

بعد از ورود هر پسر به مدرسه، مراسم خاصی برپا می شود و در آن به انجام رقص های به خصوصی می پردازند که برای تازه واردها کمی ترسناک به نظر می رسد. بعد از رقص نوبت به جادو می رسد، سرپرست مدرسه در لوله های درخت بامبو تف می کنند و در آخر چوب را به داخل نهر آب می اندازند و دانش آموز تاره وارد باید خود را در نهر بشوید تا پاکیزه شود. در این مدارس، پسر بچه ها را مجبور می کنند که روزی سه بار همه موهای خود را بشویند به همین خاطر است که اغلب، مدرسه ها را در کنار رودخانه بنا می کنند تا همه به راحتی به آب دسترسی داشته باشند.

از دیگر نکته هایی که پسرهای محصل در این قبیله باید رعایت کنند، رژیم غذایی است. آن ها از خوردن بعضی از غذاها منع می شوند، خوراکی هایی مثل قلب خوک، غذاهای چرب یا خیلی تند. 

وقتی دانش آموزان این مرحله ها را پشت سر گذاشتند باید به قوی کردن بدن شان اهمیت دهند به همین دلیل آن ها مجبور هستند که روی تکه های باریکی از چوب بایستند یا گردن و آرنج های خود را روی چوب های نوک تیز قرار بدهند. آن ها زمان زیادی را هم به شانه کردن موهای خود اختصاص می دهند.

بعد از این که پسرها 18 ماه در مدرسه ماندند، موهای شان از ته کوتاه می شود و با همان موهای خود شروع به بافتن کلاه گیس می کنند و در این راستا از راهنمایی های معلم های خود بهره می برند. به مرور زمان تعداد کلاه گیس ها زیادتر می شود و هر کس چند کلاه گیس را به خود اختصاص می دهد. مهم نیست که چه کسی چند کلاه گیس دارد؛ اما هر کس پیش از ازدواج باید لااقل یک کلاه گیس را از آن خود کرده باشد. بعضی ها چند کلاه گیس خود را زیباتر تزیین می کنند و آن ها را برای مراسم های تشریفاتی کنار می گذارند. برای بافت کلاه گیس های تشریفاتی نهایت هنرشان را به کار می گیرند و گاهی از چند سبک مختلف برای بافت آن ها استفاده می کنند.

اولین کلاه گیس دانش آموزان اغلب توسط فردی به نام ناپاتا (Napata) به بازار برده شده و به فروش می رسد. قیمت گلاه گیس های معمولی به 400 دلار استرالیا (11,171,281 تومان) هم می رسد؛ اما کلاه گیس های تشریفاتی حدودا 900 دلار استرالیا (25,135,382 تومان) قیمت گذاری می شوند. پول هایی که از فروش کلاه گیس به دست می آید به دانش آموزها بازگردانده می شود تا از آن برای برپایی مراسم عروسی خود استفاده کنند.

هنگامی که دانش آموز همه مراحل مدرسه را با موفقیت پشت سر گذاشت، صورت او را با یک لایه رنگ آجری نقاشی می کنند و او اجازه دارد که با همین چهره به میان قبیله بازگردد و به دنبال همسر مورد علاقه خود بگردد. درباره معلم های مدرسه نیز باید بدانید که هر کسی نمی تواند این سِمت را از آن خود کند و تنها افراد خاصی که از جادوهای کهن سر در می آورند می توانند به دانش آموزها درس بدهند.

4- خوراک مردمان هولی

همان طور که قبل تر هم اشاره کردیم شغل اصلی اهالی قبیله هولی کشاورزی ست و از همین راه هم امرار معاش می کنند. آن ها طرفدار پر و پا قرص سیب زمینی شیرین هستند و این محصول را در طیف وسیعی می کارند. تقریبا در همه غذاهای آن ها سیب زمینی وجود دارد. از دیگر محصولات آن ها می توان به کلم و ذرت اشاره کرد. در قبیله های هولی زنان وظیفه کشاورزی را بر عهده دارند و مردها به شکار می روند و با آن که تعدادی از هولی ها همیشه به شکار مشغول هستند، اما کمتر از گوشت حیوانات در خوراک های خود استفاده می کنند. آن ها ترجیح می دهند که از اعضای بدن جانوران برای ساخت لباس یا زیورآلات استفاده کنند.

وقتی خاک زمین های کشاورزی خاصیت خود را از دست می دهد، هولی های کشاورز مجبور می شوند که درخت ها را قطع کرده و برای خود زمینی نو دست و پا کنند و همین کار آن ها باعث شده که جنگل های اطراف شان کم شود.

5- ازدواج در میان هولی ها

پسرهای جوان بعد از گذراندن دوران مدرسه می توانند همسری اختیار کنند. جالب این که در قبیله هولی زن ها در خانه هایی جدا از مردها زندگی می کنند زیرا آن ها معتقدند که در رگ های بانوان شان خونی آلوده جریان دارد، خونی که می تواند برای مردها مرگ آور باشد به همین دلیل زن ها را نوعی تهدید بیولوژیکی برای خود می پندارند و علاقه ای برای زندگی کردن با آن ها ندارند.

داشتن چند زن هم در این قبیله برای مردها بسیار عادی ست. زنان جایگاه اجتماعی بالایی در این قبیله ندارند و حتا مردان گاهی فکر می کنند که آن ها حامل بیماری هایی هستند به همین خاطر، روی عروس روغن برخی از گیاهان را می ریزند تا خود را از شر بیماری ها رها کنند. اگر پسری قصد ازدواج داشته باشد باید 30 خوک را به خانواده عروس بدهد تا دختر مورد نظر خود را بخرد. اگر پسری این قدر خوک نداشته باشد می تواند خوک ها را به صورت قسطی پس از ازدواج به خانواده عروس پرداخت کند.

هنگامی که یک پسر، دختر مورد علاقه خود را خرید می تواند او را کتک زده و از او انتظار داشته باشد که 10 ساعت روی زمین کار کند و دختر هم حق اعتراض ندارد. طلاق هم میان هولی ها وجود دارد؛ اما خیلی شایع نیست، بیشترین دلیل که میان آن ها باعث طلاق می شود، تجدید فراش مردهاست.

6- جنگ به سبک هولی ها

در میان اعضای قبیله های هولی جنگ های زیادی در می گیرد، با این که بزرگان آن ها همیشه خواستار صلح و آرامش هستند. بیشتر جنگ هایی که بین مردان هولی در می گیرد بر سر خوک، زن و زمین است.

هنگامی که مردهای قبیله به بدنشان گل رس می مالند بوی جنگ به مشام می رسد زیرا مردهای قبیله در هنگام جنگ به بدن های شان گِل رُس می مالند تا نشان دهنده آغاز درگیری باشد. یکی از جالب ترین نکته ها در جنگ های آنان، این است که هر کس موهای بلندتری داشته باشد، قوی و باتجربه تر به حساب می آید.

آشنایی با تاریخچه مردمان هولی

در سال 1930 میلادی کاوشگران اروپایی برای اولین بار به پاپوآ گینه نو رفتند. آن ها شنیده بودند که بومیانی عجیب، در ارتفاعات این سرزمین زندگی می کنند. کاوشگران، مناطق مورد نظرشان را خوب جستجو کردند؛ اما تعداد کمی از هولی ها را یافتند که شمارشان به 30,000 تن می رسید. جستجوها ادامه پیدا کرد تا این که آن ها مردمان هولی را در کوه‌پایه ها و دره ها یافتند. اروپایی ها از این کشف خود شگفت زده شدند زیرا تعداد هولی ها به بیش از 1 میلیون نفر می رسید و آن ها در نهایت آرامش به کشاورزی مشغول بودند.

تا سال 1934 میلادی فقط یک گروه کاوشگر خارجی به حوزه استحفاظی هولی ها رفته بودند. این گروه را دو ماجراجو به نام های جک هایدز (Jack Hides) و پیتر اُ مالی (Peter O Malley) رهبری می کردند، این افراد در حقیقت کسانی بودند که هولی ها را به جهانیان شناساندند. آن ها برای شناختن بیشتر این بومی ها و کشف دیگر مناطق زندگی شان دو هفته را به صورت پنهانی در اطراف هولی ها زندگی کردند و بارها نیز مورد حمله آن ها قرار گرفتند.

شاید باورتان نشود اما پژوهش های اخیر نشان داده اند که سبک زندگی هولی ها از سال 1930 تا کنون تغییر چندانی نکرده است. تاری (Tari) نام یکی از دور افتاده ترین مناطق کوهستانی پاپوآ گینه نو است که اهالی آن حتا بیشتر از بقیه مردمان هولی به عقاید سنتی خود پایبند هستند.

هولی ها بزرگترین گروه قومی پاپوآ گینه نو هستند که در ارتفاعات و دره ها زندگی می کنند. نکته جالبی که از دیرباز درباره آن ها وجود داشته این است که هولی ها از نظر مسافت، فاصله کمی با تمدن و دنیای مدرن امروزی دارند؛ اما ترجیح می دهند که هنوز هم به روش نیاکان خود و در انزوا زندگی کنند. در سال 1950 میلادی تعدادی مبلغ مسیحی به میان هولی ها رفتند اما در ارشاد آن ها به موفقیت چشم گیری دست نیافتند.

فرهنگ مردمان هولی در چند قدمی نابودی

شاید برای شما هم این سوال پیش آید که چگونه هولی ها تا حالا فریب تکنولوژی را نخورده اند و مانند کشورهای همجوار تمدن جدیدی به دست نیاورده اند؛ حتا در منطقه تاری که یکی از مهم ترین پایگاه های هولی هاست نیز ساخت و سازهای زیادی در حال انجام است پس چطور آن ها هنوز هم به شیوه گذشتگان زندگی می کنند؟

یکی از اعضای این قبیله در رابطه با این سوال ها چنین گفته است:

در گذشته در هر دوره 20 الی 30 دانش آموز به مدرسه می رفتند؛ اما حالا تقریبا 10 تن یا حتا کمتر به مدرسه می روند. این روزها مردم ترجیح می دهند که به مدرسه های دولتی بروند چون احساس می کنند به آموزش چیزهای دیگری هم نیاز دارند. من می دانم که آموزش عالی برای آن ها مفید است اما متاسفم که نمی توانم به آن ها کمکی کنم.

با تحصیل هولی ها در مدرسه های دولتی، کم کم از قبیله خارج شده و در مناطق دیگر زندگی خود را از سر می گیرند و همین موضوع دلیلی شده تا آرام آرام شمار هولی ها کمتر شود.

حقایقی جالب درباره مردمان هولی

ظاهر رنگارنگ و لباس های پر زرق و برق اهالی هولی به خودی خود جالب هستند؛ اما در این قسمت نگاهی داریم بر حقایقی درباره این مردم.

• آن ها معتقد هستند که همه افراد قبیله از نسلِ فردی به نام هولی، پسر هِلا (Huli son of Hela) هستند و می گویند پس از هولی، چهار برادر وجود داشتند که هر یک به قسمتی از پاپوآ گینه نو رفتند و در آن مکان ها نسلی را به وجود آوردند.
• اروپایی هایی که برای اولین بار به مقر هولی ها رفتند چندین بار مورد حمله های وحشیانه قرار گرفتند؛ اما اروپایی ها دست بردار نبودند و در سال 1950 چند مبلغ مسیحی به سوی هولی ها رفتند تا آن ها را هدایت کنند.
• هولی ها مانند بسیاری از قبیله های کهن دیگر یک رهبر واحد ندارند و کسی که از نظر همه مورد قبول باشد، زمام کارها را به دست می گیرد.
•  خیلی وقت ها خوک ها جایگزینی برای پول در میان هولی ها هستند و این بومیان برای خرید زمین، برگزاری عروسی، معافیت از مرگ و برپایی مراسم دیگر خوک هایی را داد و ستد می کنند. آن ها خوک ها را نمی خورند مگر آن که در وضعیتی بحرانی به سر ببرند.
• هولی ها یکی از بهترین خواننده ها در سراسر گینه نو هستند.
• مردمان این قبیله به ندرت از سپر در جنگ های شان استفاده می کنند.
• بر خلاف تصور عامه، هولی ها آدم خوار نیستند؛ ولی بسیاری از قبیله هایی که در جنوب اقیانوس آرام زندگی می کنند، هم نوع خود را نیز می خورند.
• در زمان جشن های گوناگون اغلب همه اعضای قبیله در کنار هم جمع می شوند و همه لباس های سنتی خود را به تن می کنند.
• مهم ترین دلیل که هولی ها را به مشهورترین قبیله گینه نو تبدیل کرده است، چهره های زرد رنگ آن هاست.
• سلاح اصلی مردان هولی تبر یا نیزه های دست ساز است.
• هر قبیله هولی ممکن است از چندین قبیله کوچک تر تشکیل شده باشد.
• هولی ها راز رشد موهای قوی و خوب را جادوهای قدرتمند می دانند.
• اهالی این قبیله گاهی آن قدر در ساخت کلاه گیس های شان اغراق می کنند که سر آن ها شبیه به یک قارچ بزرگ می شود.

محدوده زندگی مردمان هولی

اگر علاقه مند هستید که اقوام هولی را از نزدیک ببینید باید تورهای گردشی پاپوآ گینه نو را تهیه کنید و از راهنمایان بخواهید تا شما را به محدوده آن ها راهنمایی کنند. همان طور که در ابتدای مقاله نیز بیان کردیم اهالی این قبیله ها در ارتفاعات جنوبی منطقه های تاری، کوروبا، استان هلا، مارگاریمایا و کومو زندگی می کنند؛ اما پیشنهاد می کنیم برای دیدن آن ها تاری را انتخاب کنید زیرا جمعیت بیشتری از هولی ها در آن دیده می شوند. با استفاده از نقشه کارناوال می توانید آسان تر تاری را بیابید. برای خرید تورهای روستاگردی و تماشای هولی ها به این لینک مراجعه کنید.

توصیه کارناوال

توصیه می کنیم که به تنهایی وارد محدوده اقوام هولی نشوید. با این که یک گروه پلیس استرالیایی از گردشگران حوزه استحفاظی هولی ها مراقبت می کند اما باز هم حتما از راهنماهای بومی کمک بگیرید.

باید بدانید که امروزه بسیاری از هولی ها از لباس های معمولی و مدرن استفاده می کنند تا بتوانند در میان جوامع دیگر رفت و آمد کنند و از لباس محلی خود تنها در زمان های مراسم گوناگون استفاده می کنند بنابراین در سراسر گینه از توهین کردن به آن ها بپردازید.

سخن آخر

با هم کمی با اهالی قبیله های هولی در گینه نو آشنا شدیم. هیچ فکرش را می کردید که هنوز هم افرادی روی کره زمین وجود داشته باشند که تا این حد سنتی زندگی کنند؟ آیا قبیله هایی نظیر هولی می شناسید؟

منتظر نظرها و دیدگاه های شما خوبان هستیم.