از خبرنگاری توئیتر تا سوزن دوزی سیستان و بلوچستان

به نقل از خبرگزاری ایرنا، دو جوان سیستان و بلوچستانی با استفاده از یکی از مدرن ترین شیوه های اطلاع رسانی - توئیتر- توانسته اند یکی از سنتی ترین هنرهای صنایع دستی ایران- سوزن دوزی - را در ذهن مخاطبان ایرانی جا بیندازند و آن را از فراموشی دربیاورند. 

سی امین نمایشگاه ملی صنایع دستی ویژگی خاصی دارد، غرفه شماره 6 این نمایشگاه توجه ویژه ای را به خود جلب کرده است و علاقه مندان زیادی از این غرفه پرمخاطب بازدید می کنند. اما راز موفقیت این غرفه خاص در چیست؟ 

جواب را باید در دو میزبان جوانِ بلوچ ان غرفه جستجو کرد که با لباس های زیبای محلی و با ساده ترین ابزار و امکانات توانسته اند اسم و آوازه محصول استان شان را بر سر زبان ها بیندازند و نمونه ای موفق برای جوان های ایرانی باشند. آنها با بهره گیری از قدرت رسانه توانسته اند توجه بسیاری را به سوزن دوزی - یکی از هنرهای درحال فراموشی اما فاخرِ استان سیستان و بلوچستان - جلب و نام منطقه محروم شان را این بار به شکلی متفاوت بین همگان مطرح کنند. هنری که چند روز پیش توانست به عنوان یکی از هنرهای ملی ایران به ثبت برسد و قرار است جشن ملی شدن آن چند روز آینده در شهرستان ایرانشهر- قطب سوزن دوزی ایران- برگزار شود. 

فائقه راغی یکی از این دو جوان است که در حرفه خبرنگاری فعالیت دارد. او چندین سال است کار گزارش میدانی اش از روستاها را آغاز کرده و با توجه به تجربه ای که به دست آورده، توسعه سوزن دوزی را یکی از بهترین راه ها برای کمک به زنان روستایی سیستان و بلوچستان می داند. 

ایشان به کمک "نوید برهان زهی"، دیگر جوان فعال سیستان و بلوچستانی در فضای مجازی به ویژه توئیتر - که پیش از این نام روستای درک را به همین شیوه بر سر زبان ها انداخته بود- به روستاهای مختلف سیستان و بلوچستانی سفر و زنان هنرمند و سوزن دوز این استان را شناسایی کرده اند. 

این دو جوان به همراه یک تیم حرفه ای هفت نفره از استاد دانشگاه و کارشناسان صنایع دستی، مربیان حرفه ای چرم دوزی، سوزن دوزی و کارشناس ارشد نرم افزار توانسته اند تعداد زیادی از زنان سیستان و بلوچستان را در زمینه سوزن دوزی مشغول به کار کرده اند و برای آنها درآمد زایی می کنند. 

ایرنا در گفت و گویی با این دو جوان صحبت کرده تا برای شان از کارهای شان بگویند. خانم فائقه راغی در مورد فعالیت های شان در این سالها می گوید: 

مدتهاست که برای تهیه گزارش به روستاهای مختلف سیستان و بلوچستان سفر می کنم، هنر بی نظیر زنان سوزن دوز و استفاده نشدن از این هنر ذهنم را درگیر کرده بود که پس از همکاری با آقای نوید برهان زهی و تشکیل یک تیم حرفه ای از تعدادی از بانوان تحصیلکرده و خلاق تحت عنوان مجموعه سوچن در مرکز استان توانستیم تعداد 250 نفر از بانوان بی سرپرست، بد سرپرست و سرپرست خانوار در حاشیه شهر و روستاهای استان را به صورت غیر مستقیم و 15 نفر را بصورت مستقیم مشغول به کار کنیم.

او درباره نحوه کارش با بانوان روستایی می گوید:

از آنجایی که ممکن است تعدادی از زنان روستایی و حاشیه شهر هنر سوزن دوزی را یاد نداشته باشند برای این افراد کارگاه های سوزن دوزی در تعداد زیادی از روستاهای استان فعال کرده ایم که آموزش می بینند و کارهای آنان کنترل کیفی می شود. 

خانم راغی در ادامه می افزاید:

برای واگذاری کار به این زنان، ابتدا طرح سوزن دوزی و رنگ بندی آن ها توسط تیم طراحی سوچن نهایی می شود و این طرح در کارگاه سوزن دوزی مستقر در زاهدان آماده و پس از تایید به کارگاه های روستایی برای تولید انبوه ارسال می شود و کارها مرحله به مرحله کنترل کیفی می شوند.

کار جالب دیگری که توسط تیم «سوچن» در حال انجام است، تلفیق چرم و سوزن دوزی بصورت مستقیم روی چرم است که با این کار تولیدات چرمی زیبایی توسط زنان هنرمند زیر نظر این مجموعه تولید و به فروش می رسد‌.

این فعال استانی در ادامه از نحوه فروش کارها می گوید و اضافه می کند: 

تیم ما وظیفه دارد کارهای انجام شده توسط این زنان را ساماندهی، جمع آوری، بسته بندی و معرفی کند، همچنین هنر دست زنان سوزن دوزی که توسط سوچن مشغول به کار می شوند شناسنامه دار می شود و در وبسایت دو زبانه ای که توسط این تیم طراحی و راه اندازی شده معرفی و به فروش می رسد. کار آفرینی مجموعه سوچن تنها برای روستاهای بلوچستان نبوده و تعداد زیادی از زنان سیستانی را هم در برمی گیرد و از دوخت خامه دوزی آنان هم استفاده می شود.

آقای نوید برهان زهی نیز در تکمیل صحبت های خانم راغی گفت: 

معرفی سیستان و بلوچستان همیشه یکی از دغدغه های من بوده و دوست داشتم کار کوچکی برای مردم این منطقه انجام بدهم که پس از پیشنهاد این کار توسط خانم راغی، کارآفرینی و جذب مشتری و ساماندهی مجموعه کار های سوزن دوزی و چرم دوزی را آغاز کردیم و با این هدف به روستاهای سخت گذر سیستان و بلوچستان که امکان رفت و آمد در آن ها دشوار است سفر کردیم.

ایشان در ادامه می افزاید:

همزمان با این کار پویش استفاده از حصیر دستباف زنان نیک شهری و سفال کلپورگان که قدمت 7000 ساله دارد را به همراه خانم راغی راه اندازی کرده ایم و بصورت جدی دنبال خواهیم کرد تا با این کار دو روستای تنگ سرحه و سفار کلپورگان توسعه یابند. 

این جوان سیستانی از انتظارهای شان برای حمایت های مسوولان می گوید و ادامه می دهد: 

ما از مردم و مسوولان می خواهیم برای کمک به توسعه سیستان و بلوچستان، صنایع دستی و فرهنگ بی نظیر این مردم را در کار خود بگنجانند و از این هنر برای هدایای خود به مدیران و مهمانان داخلی و خارجی استفاده کنند. اهداف زیادی در سر داریم که اگر محدودیت های مالی کمتر شود و فروش صنایع دستی زنان بیشتر شود می توانیم آنان را عملی کنیم و تعداد زیادی از زنان روستایی، بی سرپرست و بد سرپرست و حاشیه شهر زاهدان و‌ چابهار را مشغول به کار کنیم.

اخبار روز گردشگری را از کارناوال دنبال کنید.