مردمان روستای کالاش | کافران سیاه پوش پاکستان

امروزه با پیشرفت تکنولوژی و فناوری و ازدیاد شهر نشینی اغلب از فرهنگ و تمدن گذشتگانمان فاصله گرفته ایم و حتی شاید اطلاعات چندانی در رابطه با آداب و رسوم آنان هم نداشته باشیم. این داستان غم انگیزی است که متاسفانه اغلب ما با آن دست و پنجه نرم می کنیم.

اما در جای جای دنیا هنوز هم قبایل و اقوامی هستند که رسومات کهنشان را حفظ کرده اند و با تعصب زیادی همانند پدرانشان زندگی می کنند. کارناوال تصمیم گرفته است نزد این قبایل قدیمی برود و با آداب و رسومشان آشنا شود. قطعا نکات جالبی در شیوه ی زندگی آنان وجود دارد که هنوز هم می تواند راهنما و الگوی ما باشد.

مردمانی را برگزیدیم که محل زیستشان در نقطه ای دور افتاده در کشور پاکستان است. این ملت که هنوز هم کاملا مانند اجدادشان امرار معاش می کنند کالاش نام دارند؛ قومی با آداب و رسوم و اعتقادات جالب و فوق العاده که ریشه ای آریایی دارند.

همچنان با کارناوال همراه باشید تا سفری پر محتوا به کشور دوست و همسایمان پاکستان داشته باشیم.

چرا کالاش؟

---

_آشنایی با فرهنگی عجیب در میان کشوری مسلمان.

_ پاکستان از همسایگان ایران است و آشنایی با اقوام خاص آن سرزمین بسیار جالب است.

_ کالاش ها از کهن ترین اقوام آسیا هستند.

_نوع پوشش و آداب و رسوم خاص این قوم دیدنی است.

آشنایی با مردمان کالاش

در کوه های پر فراز و نشیب هندوکش پاکستان در منطقه ای که چترال ( Chitral ) نام دارد، روستایی قرار گرفته که به روستای کالاش ( Kalash ) معروف است. درحقیقت این روستا در منطقه ی مرزی پاکستان و افغانستان قرار دارد. رفتن به کالاش کار آسانی نیست و باید از مناطق پر فراز و نشیبی عبور کنیم، حتی رفت و آمد به این روستا راه آسفالتی هم وجود ندارد و اتومبیل ها قادر به رفتن به این ناحیه نیستند.

ظاهر روستای کالاش هنوز هم بافت قدیمی دارد؛ خانه هایی ساخته شده از سنگ و چوب و گل دست ساز، که رنگ هایی تیره و به ظاهر غمگین دارند. در این روستا حدودا 6,000 نفر زندگی می کنند ( این عدد بر اساس عقیده ی گردشگرانی که به این ناحیه رفته اند 3 الی 4 هزار نفر می باشد ). آن ها یکی از بزرگ ترین اقلیت های پاکستان محسوب می شوند، اما به شیوه ای متفاوت با تمام پاکستانی ها ... روشی جالب و حیرت انگیز .

به روستا که وارد می شویم گویا از همه ی نا آرامی ها و جنگ و خون ریزی دور می شویم و به منطقه ای پر از صلح و آرامش می رسیم، مردمانی آرام که لباس هایی رنگارنگ دارند و بر خلاف تصوری که خانه های تیره و محل زندگیشان القا می کند، همگی لبخند می زنند. آنها در دنیایی کاملا متضاد با جهان اطرافشان زندگی می کنند و همین سبب شده تا توجه اروپائیان و غربی ها را به شدت به خود جلب کنند. در واقع آن ها به اعماق کوه های صعب العبور پناه برده اند تا بتوانند آن گونه که اعتقاد دارند زندگی کنند.

در این روستا هنجار شکنی موج می زند؛ کالاشی ها اغلب چشمانی سبز و آبی دارند با موهای بور و مشکی که موهایشان را می بافند و یا با تل هایی بافته شده می آرایند و در چند ردیف می بافند، زیبایی چهره و لباس های مردمان کالاش معروف و زبان زد است.

کار و درآمد قوم کالاش

طوایف کالاش یا کلاش های ساکن در این روستا اعتقاد دارند که باید در تمامی ابعاد زندگی پیرو اجدادشان باشند و این یکی از دلایلی است که سبب شده از طریق کشاورزی و دام پروری امرار معاش کنند، آنان محصولات گوناگونی مثل زردآلو، توت و گردو، ذرت، سبزیجات و چای را در زمین های کوهستانی می کارند اما به دلیل شرایط نه چندان مساعد آب و هوایی منطقه محصولشان آن قدری نیست که حتی کفاف خوراک روزانیشان را بدهد. محصولات به دست آمده از زمین ها اگر قابل خشک کردن باشند خشک می شوند و برای خوراک زمستانی انبار می کردند و اگر هم نتوانند آن را خشک کنند روزانه مصرف می کنند.

بیشتر خوراک این مردمان از طریق محصولات دامی و لبنی می باشد و یا از شهرهای اطراف خریداری می شود. کالاش ها سعی می کنند تا جایی که در توانشان است از محصولات و دست رنج خودشان استفاده کنند تا خوراکشان را از مناطق دیگر بخرند. آنها علاوه بر دام زنبور نیز نگهداری می کنند و از عسلشان استفاده می نمایند، زنان کالاشی هم خیاطی می کنند و لباس هایشان را خودشان می دوزند و کمک خرج مردان روستا هستند و گاهی هم حتی لباس هایشان را به مناطق دیگر می برند و می فروشند.

فرهنگ کالاشی ها

مردمان کالاش دارای فرهنگ و تعصبات خاص و منحصر به فردی هستند و همین علتی شده تا کارناوال به زندگی آن ها بپردازد. اقوام کالاش اعتقادات مذهبی سفت و سختی دارند و همگی به آن پایبندند. پوشش و رفتار های ویژه ای دارند که یک به یک به آن ها می پردازیم.

تا چند سال پیش اهالی روستای کالاش رفتاری خجالتی نسبت به توریستانی داشتند که به روستایشان می آمدند، اما امروز روند رو به رشدی دارند. هنوز هم برخی از آن ها از توریستان و دوربین عکاسی پنهان می شوند اما می توان بینشان رفت و کمی با آدابشان آشنا شد.

ویدئویی زیبا از مردمان کالاش را ببینید

بررسی آداب کالاش

به دلیل فرهنگ و قدمت طولانی مردمان کالاش بررسی آداب و رسوم آن ها با همه ی جزئیات کار دشواری است، به همین دلیل آداب و رسوم این روستا را به بخش های گوناگونی تقسیم کردیم و در ادامه به آن ها می پردازیم:

1 ) مذهب

همانطور که احتمالا می دانید دین رسمی کشور پاکستان اسلام است و بسیاری از مردمان پاکستان اقوام کالاش را مرتد، بی دین و کافر می دانند. حقیقت این است که خلاف تصور عامه، مردمان کالاشی به خدا اعتقاد دارند و پروردگار که زندگی را خلق کرده است ( ḍezáw ) را قبول دارند. اما مشکل اقوام دیگر با آن ها بر سر این موضوع است که آن ها علاوه بر پروردگار به خدایان دیگر مانند خدای کار، خدای خانواده و ایندر ( خدایی که چهره های مختلف دارد ) هم معتقد هستند. دین مردم کالاش ریشه در مذهبی دارد که پیش از اسلام رواج داشته است، آن ها اقوامی خرافاتی هستند که به ارواح و پریان زیادی هم اعتقاد دارند.

یکی از مقدسات مردمان کالاش بز است. برای آنان بز اجر و قرب زیادی دارد و یکی از دلایش مهم این امر همراهی این حیوان با ساکنان روستا در همه ی فصول سال و شیر دهی آن است. این حیوان در برخی مراسمات مهم قربانی می شود که نماد اهمیت آن مراسم و جلب توجه خدایان است. برخی از روستائیان مجسمه هایی ساخته شده از چوب که به شکل سر بز هستند را هم بر سر در خانه هایشان می زنند و از آن به عنوان تزیین هم استفاده می کنند.

به قوم کالاش لقب کافران سیاه پوش هم داده اند، این نام گذاری به دلیل پوشش زنان این قبیله است. اگر با دقت نگاه کنید همه ی پارچه های لباس زنان کالاشی سیاه است و با گل دوزی و استفاده از دیگر پارچه های رنگارنگ تزئین شده است. لباس هایی بلند با دامن های چین دار و کشیده به رنگ سیاه، تنها دلیل نام گذاری آنان است.

از دیگر دلایلی که قوم کالاش کافر تلقیمی شوند آزاد بودن روابط زن و مرد در میان آن ها است و فرار و ارتباط زنان و مردان امری معمول است. ازدواج های پنهانی زیادی هم در بین آن ها اتفاق می افتد حتی زنان شوهر دار هم شامل این فرار و ازدواج ها می شوند. همین اتفاقات سبب به وجود آمدن اختلافات شدید بین خانواده های کالاشی شده است، اما آن ها تمایل دارند به دلیل حفظ اتحادشان با میانجی گری اختلافات را حل و فصل کنند و با صلح در کنار هم باشند.

با تمام این تفاصیل و اعتقادات مردمان روستای کالاش، محققان معتقدند تعداد زیادی از داستان و روایت هایی که کالاشی ها روایت می کنند برگرفته از داستان هایی است که در اسلام وجود دارد؛ البته با تحریف و دخل و تصرف.

اگر فردی در این روستا مسلمان شود باید روستا را ترک کند، به همین دلیل مردانی که مسلمان شده اند و شیخ نامیده می شوند به روستا و مناطق اطراف مهاجرت کرده اند و همین سبب شده تا جمعیتشان رو به پراکندگی رود.

البته در سال های اخیر به جهت فشار دولت پاکستان و اقوام تندرو بسیاری از مردم این روستا ظاهرا به اسلام گرویدند تا از آزار و اذیت دیگر اقوام آسوده شوند اما در آداب و اعتقادات اصلی آن ها اعتقاد به خدایان زیادی وجود دارد که به دلیل طویل بودن مطلب در اینجا به این خدایان اشاره ای گذرا می کنیم:

هندویما Hindu ( خدای خالق ) 

ایمرا Imra ( خدای مرگ ) 

سمی گادز semi-gods ( خدایان نیمه ارواح ) 

ایندرا Indra که نام های بسیار دیگری هم دارد ( خدای آب ها یا باران که وجود رنگین کمان و رعد و برق را نشانه ی وجود او می دانند ) 

ماهاندئو Mahandeo ( خدای محصولات )

مونجم ملیک Munjem Malik ( خدای زیر زمین ها )

جستک Jestak ( خدای خانواده )

دزالیک Dezalik ( خدای زندگی )

دزائو Dezau ( خدای زایمان ) 

و ...

2 ) فرهنگ لباس 

لباس ها و پوشش مردمان کالاش آن قدر زیبا و چشم گیر است و در آن ها از رنگ های شاد و سر زنده استفاده می شود که در نگاه اول به راحتی و با سرعت حس شادی و نشاط را به ببیننده القا می کند. در ادامه بیشتر با پوشش لباسشان آشنا می شویم.

_لباس زنان : اقوام کالاش نوعی لباس سنتی مخصوص به خود دارند. زنان تمایل زیادی در رابطه با استفاده از رنگ های شاد و زنده در لباس هایشان دارند که این کاملا سنتی مخالف با دیگر نواحی پاکستان می باشد. بانوان کالاشی به رعایت حجاب اعتقاد ندارند و برای خود محدودیتی برای پوشاندن موی سر قائل نیستند و همین دلیلی است که به آن ها تهمت کافری را نسبت داده اند.

از دیگر مواردی که در پوشش زنان قابل توجه است استفاده از زیور آلات و وسایل تزئینی زیاد در لباس ها است. آن ها آن قدر از انواع زیور آلات استفاده می کنند که گاهی وزن همین تزئینات لباس به بیش از 2 کیلو می رسد، اما آنان باز هم ابایی از استفاده ی بیشتر ندارند و زیبایی لباس را در همین تزئینات می بینند. تمامی لباس ها با ظرافت و دقت تمام دوخته و گل دوزی می شود.

_لباس مردان : پوشش مردان کالاشی شباهت زیادی به ساکنان دیگر مناطق پاکستان دارد آن ها شلوارهای پاکستانی به پا می کنند و پیراهن هایی جلو بسته و تا حدود زانوهایشان به تن می کنند و اغلب کلاه به سر دارند، رنگ لباس های مردان تمایل به رنگ های تیره دارد خاکستری، قهوه ای و مشکی رنگ های محبوب آنان است اما برخی هم لباس های سفید به تن می کنند، به طور کلی تنوع رنگی در لباس های مردان زیاد وجود ندارد.

3 ) جشن و مراسم مردمان کالاش

از آن جایی که کالاشی ها سعی بر حفظ فرهنگ و آداب و رسوم گذشتگانشان دارند ، دارای مراسم و جشن هایی هم هستند که همه ریشه در اعتقادات اجدادشان دارد ، آنها یه جشن اصلی دارند یکی در بهار ، یکی در چله ی زمستان و یکی هم در پاییز ، به معرفی جشن های مردمان کالاش می پردازیم :

_ جشن بهار :

به دلیل سرمای هوا در پاکستان و بخصوص مناطق کوهستانی این کشور، مانند روستای کالاش، رفتن زمستان و فرا رسیدن فصل بهار واقعه ای بزرگ برای آن ها است. در زمستان کمتر جشنی در کالاش برپا می شود اما با شروع بهار مراسمی عظیم می گیرند. زنان و مردان کالاش از ماه ها قبل برای جشن بهار که در اردیبهشت ماه انجام می شود آماده می شوند. در این جشن مردان و زنان به شادی، پایکوبی و رقص و آواز می پردازند و با نوشیدنی و خوراکی از هم پذیرایی می کنند، این جشن جوشی ( Zoshi ) نام دارد و از نقاط دیگر پاکستان هم برای شرکت در جشن جوشی به روستای کالاش می آیند و با آن ها همراه می شود. اغلب کالاشی ها از این موضوع راضی نیستند و می گویند آن ها هزینه هایشان را نمی پردازند و مزاحم ما هستند. کالاشی ها طوری به مردمان دیگر نقاط پاکستان، پاکستانی می گویند که گویا خودشان از آن ها نیستند و کاملا جدا هستند، با این حال همه ساله باز هم به دلیل محیط و عقاید بسته ی جامعه مردم از دیگر نقاط به این روستا می آیند تا کمی آزاد تر باشند.

یکی از اساسی ترین عناصر در جشن جوشی شیر است، در این مراسم کالاشی ها شیر می نوشند و با ریختن گل های رنگارنگ بر سر یکدیگر به هم تبریک شروع بهار را می دهند.

_ اوچائو | Uchau :

این جشن مختص به زمان برداشت محصولات کشاورزی می باشد. در مراسم اوچائو اعتقاد بر این است که قربانی کردن حیوانات سبب افزایش محصول می شود. به همین دلیل در این مراسم بزهایشان را قربانی می کنند تا تضمین کنند که در سال آینده محصولاتشان زیاد و پربار خواهد بود.

این جشن با رقص و پای کوبی های دسته جمعی زنان و مردان همراه است و در آن خوراکی و انواع نوشیدنی سرو می گردد و تا نیمه های شب تبل کوبیده می شود و همه ی ساکنان روستا به شادی و خوشحالی می پردازند.

_چاموس یا کامس | Caumus :

جشن چاموس مخصوص چله ی زمستان و سردترین و بلندترین روز سال است و مردمان کالاش در این روز گرد هم می آیند و می رقصند و آواز می خوانند و با پای کوبی و شادی شکرانه ی سلامتی حیواناتشان را به جای می آورند . به دلیل شرایط آب و هوایی سخت در این منطقه نگهداری از حیوانات و زنبور عسل بسیار دشوار است و مردمان روستا با تلاش و تحمل سختی های بسیار از دام هایشان مراقب می کنند به همین دلیل این جشن مراسمی مهم محسوب می شود.

این جشن از نظر مراسم و رقص و پایکوبی شباهت زیادی به جشن بهاره دارد اما به دلیل کمبود محصول در زمستان با پذیرائی کمتری انجام می پذیرد و بیشتر در آن به نوشیدن انواع آب میوه و خوراکی های خشک شده که از تابستان ذخیره کره اند می پردازند .

یکی از مواردی که این جشن را متمایز از دیگر مراسم کالاشی ها می کند نقش آتش در آن است. در این مراسم پشته های آتش می سازند و زنان و کودکان شجاع در اطراف آن می گردند و به رقص و آواز می پردازند و از روی آن می پرند. در مراسم آتش افرادی که از نظر قبیله گناه کار و نجس شناخته می شوند حق شرکت ندارن.

مردان هم در مراسم چاموس به دسته های مختلفی تقسیم می شوند و هر یک سعی می کنند آوازی خاص بخوانند، آواز هایی ریتمیک و قالبا خشن و پر شور.

4 ) گویش و زبان 

مردمان کالاش به زبان کالاشی سخن می گویند این زبان زیر گروه خانواده ی زبان هند و اروپایی می باشد و برخی هم آن را زیر گروه گویش چترالی یا کهوار می دانند. این گویش از زبان اردوی کشور پاکستان زیاد دور نیست اما اختلافاتی هم با آن دارد. نام کامل و اصلی زبان آن ها کالشا ( kalasha ) می باشد. 

5 ) آداب ازدواج 

ازدواج و روابط زنان و مردان در این قوم ویژه و منحصر به فرد می باشد برای مثال : در اعتقادات مردمان کالاش محدودیتی برای ارتباط زنان و مردان وجود ندارد و اغلب دختران در سنین پایین ازدواج می کنند و به راحتی هم طلاق می گیرند و این معقوله برایشان به امری عادی تبدیل شده است. مردان برای ازدواج با دختران مبلغی پول را به آن ها هنگام اجرای مراسم می پردازند، اگر پس از مدتی زن تصمیم به ازدواج با مردی دیگر را بگیرد همسر دوم باید دو برابر مبلغی که همسر اول به او پرداخته است را به همسر دومی بپردازد تا ازدواجشان رسمی شود. با این حال بسیاری از زنان با همسران دومشان فرار کرده و پس از مدتی به قبیله باز می گردند و به زندگی ادامه می دهند و از طرف قبیله بخشیده می شوند.

مردمان کالاش اغلب با آشنایان و افراد داخل قبیله ازدواج می کنند و اعتقاد دارند، خداوند سه روستا از مردمان کالاش را در سراسر جهان سالم و سلام نگاه داشته تا همیشه با هم ازدواج کنند و باقی بمانند، البته مرکز اصلی کالاش ها امروزه تنها در همین روستا است.

قبایل مشابهی به کالاش ها وجود دارند، مثلا در نپال که اعتقاداتشان بی شباهت به مردمان این روستا نیست اما قابل انکار نیست که اختلافات زیادی هم دارند.

6 ) خاکسپاری

با آن که مردمان کالاش به پروردگار و یک آفریننده اعتقاد دارند اما روشی خاص برای کفن و دفن و خاکسپاری دارند در واقع آنان مردگانشان را دفن نمی کنند. آن ها مرده را درون تابوتش قرار می دهند و در فضای آزاد رها می کنند تا اجسادشان از بین برود و پس از زمانی نه چندان زیاد چیزی جز چند استخوان از عزیزانشان باقی نمی ماند که آن ها هم اغلب طعمه ی حیوانات می شوند.

موقعیت جغرافیایی

مردمان کالاش در حقیقت در سه دره زندگی می کنند، در این دره ها آب هایی که حاصل از آب شدن برف کوه هاست جاریست، تمامی آب این سه رود در نهایت به رودخانه ی کنر میریزد، این رود در 20 کیلومتری جنوب منطقه ی چترال واقع شده است.

وجود جریان آب در این منطقه سبب حاصلخیز شدن خاک روستا شده است، کالاش داراری جنگل انبوه بلوط می باشد همچنین خاک منطقه برای کاشت ذرت، گندم، انگور، سیب و... بسیار مناسب است.

آب و هوای این منطقه در تابستان معتدل و دلپذیر می باشد، وجود خاک حاصلخیز، هوای مناسب و آب های خروشان و به طور کلی موقعیت جغرافیایی خاص منطقه دلیل بر ماندن مردمان کالاش در این روستا شده است.

اقوام کالاش در گذر زمان

اعتقادات و آداب و رسوم و حتی فرهنگ اقوام کالاش از گذشته های دور تفاوت چندانی نداشته است. یکی از افتخارات آنان این است که حدود 2000 سال آداب و رسومشان را حفظ و نگهداری کرده اند.

تنها نکته ای که می توان از تفاوت های فرهنگی و اعتقادی مردمان کالاش به آن اشاره کرد نفوذ دین اسلام در میان آنان است. در سال های اخیر حدودا نیمی از مردمان کالاش به دین اسلام گرویده اند و به مساجد مناطق اطراف می روند، اما بزرگان این قوم اعلام کرده اند که هر فردی از این قوم به اسلام گرایش پیدا کند باید روستا را ترک نماید و دیگر جایی میان آن ها ندارد، به همین دلیل افرادی که مسلمان شدند اغلب اعتقاداتشان را از دیگران پنهان می کنند.

تاریخچه مردمان کالاش

کالاشی ها مردمانی غنی از لحاظ فرهنگ و آداب و رسوم هستند و به شیوه ای جدا از دیگر پاکستانی ها زندگی می کنند، اما این موضوع که قدمت زندگی آن ها در این روستا به چه سالی باز می گردد دقیقا مشخص نیست، تنها معلوم است که کوچ آن ها به این منطقه در قرن 10 و یازده میلادی بوده است. خودشان اعتقاد دارند که قدمت فرهنگشان 2000 سال می باشد و شکی نیست که اعتقاداتشان شبیه به اعتقادات پیش از اسلام می باشد.

حتی در این موضوع که اصالت مردمان کالاش به چه کسانی باز می گردد هم تا چند سال پیش شک و شبه ی زیادی وجود داشت. برخی معتقد بودند آن ها اصالتا یونانی هستند و برخی دیگر می گویند آن ها هند و اروپایی بوده اند. روش زندگی و آداب و رسوم این مردمان آن قدر جالب و جذاب بود که یک دانشگاه انگلیسی به تحقیق روی آن ها پرداخت تا بتواند ریشه و اصالت درستشان را کشف کند. محققان از روستانشینان کالاش تست DNA گرفتند و به تحقیق و مطالعه و مطابقت ژن آن ها با مناطق مختلف پرداختند. سال 1963 میلادی نتایج تحقیقاتشان در مجله ای در لندن منتشر شد. آن ها دریافتند که در DNA آن ها عناصر مشترک زیادی با مردمان ساکن هیمالیا و یونان وجود دارد. بنابراین بر خلاف ظاهر فریبنده ی کالاشی ها مشخص شد که اصالتا متعلق به یونان هستند، ظاهر آن ها به گله داران ترکیه و سوریه نیز شبیه است.

در حال حاضر برخی معتقدند اصالت مردمان کالاش به سربازان فراری ارتش اسکندر مقدونی ( 377 قبل از میلاد ) باز می گردد و آن سربازان فراری به این روستا پناه برده بودند تا جان سالم به در برند، این موضوع تفاوت ظاهری کالاش ها را نیز توجیه می کند. گروه دیگری معتقدند که این مردمان از نسل خود اسکندر مقدنی هستند، با همه ی این تفاصیل هنوز هم عده ای اعتقاد دارند که کالاش ها اصالتا به نسل هند و اروپایی و دوران ودایی قبل از زرتشت ها تعلق دارند و شباهتشان به ایرانیان بیشتر از یونانی ها است و آن ها آخرین قومی هستند که آداب آریایی را زنده نگه داشتند.

از دیگر نکاتی که در رابطه با تاریخ مردمان کالاش قابل توجه است، حمله ای ایست که در سال 1970 میلادی به آن ها شد، همانطور که می دانید کالاشی ها قومی رانده شده از نظر دیگر ساکنان پاکستان می باشند و آنها را افرادی شیطانی و کافر میدانند. در راستای همین تفکر طالبان یک بار به این روستا و روستاهای همجوارش ( مانند نورستان که بزرگ ترین آن ها بود ) که اعتقاداتی مانند کالاش ها داشتند، حمله کرد ؛ این حمله منجر به کشته شدن 2000 نفر و زخمی شدن عده ی زیادی از کالاش ها شد. در این حمله کودکان زیادی هم به قتل رسیدند اما امروزه با گذشت حدود دو دهه از این واقعه جمعیتشان بار دیگر رو به افزایش است.

روستای نورستان که از همسایگان کالاش بود و دینی همچون کالاشی ها داشتند در حال حاضر تحت نظر حکومت پاکستان، با دین اسلام زندگی می کنند، اما کالاش ها با جذب توریست و بهتر شدن رفاه و بهداشتشان در وضعیت بهتری هستند و نرخ مرگ و میر کودکان در آن ها رو به کاهش است.

مجسمه ی چوبی پیدا شده در روستای کالاش که به قدمتش به سال 284 میلادی بر می گردد

نگاهی به خانه های روستای کالاش

روستای کالاش از امکانات رفاهی خاصی برخوردار نیست و هیج وسیله ی الکترونیکی و ماشین آلاتی هم در این مکان یافت نمی شود ، بنابراین دور از ذهن نیست که آن ها هنوط هم خانه هایشان را از خشت و گل و چوب بسازند ، اغلب خانه ها در روستای کالاش یک یا دو طبقه است و خانواده ها در خانه های کوچکی زندگی می کنند ، روستای کالاش در واقع سه دره ی  بومبوریت، رومبور و بیریر را در بر گرفته در از میان این دره ها رودخانه ی چترال در جریان است .

رنگ بنا از بیرون و حتی از داخل هم رنگ های تیره دارد و ساکنانشان به زندگی در خانه هایی که یک یا دو اتاق دارند راضی هستند و گاهی هم چند خانواده در کنار هم زندگی می کنند. بیشتر بناها در این روستا بالکن و ایوان های بزرگی دارد که محل گرد همایی شبانه ی آن هاست ، ایوان ها با گل و گلدان های سرسبز زیبا سازی می شوند و جلوه ی خاصی به چهره ی روستا می دهند ، مردمان کالاش علاقه ی زیادی به گل دارند و از گلها تا جایی که می توانند استفاده می کنند ، حتی در فصول گرم بر پشت بام خانه ها هم گل می کارند .

با گذر زمان و ارتباط بیشتر روستاییان با توریستان و اقوام خارجی چهره ی ساختمان ها هم در حال تغییر است و در حال حاضر برخی از خانه های این روستا تماما از چوب ساخته می شوند، به دلیل نزدیکی خانه های این روستا به جنگل های انبوه بلوط و جنس چوبی خانه ها به آن ها خانه های جنگلی نیز می گویند.

بهترین فصل سفر

بهترین فصل سفر به روستای کالاش تنها بهار و تابستان است، اگر بخواهیم به صورت دقیق تر بیان کنیم از اردیبهشت ماه تا مهر فصل خوبی برای سفر به روستای کالاش می باشد.

پاییز و زمستان برای سفر به منطقه ی چترال اصلا مناسب نیست زیرا هوا بسیار سرد است و اغلب با بارش شدید برف همراه می باشد.

دسترسی

همانطور که در ابتدای مطلب به آن اشاره نمودیم، روستای کالاش در ازتفاعات چترال قرار دارد و صعب العبور است، به همین دلیل برای رسیدن به این مکان باید از راهنماهای محلی کمک بگیرید و آن ها مجاب کنید که شما را به این منطقه ببرند زیرا تور گردشگری و یا وسیله ی نقلیه ی مناسبی برای رفتن به این روستا وجود ندارد و علاقمندان به روش ماجراجویانه و خودجوش به این روستا می روند. 

دو راه برای رسیدن به این روستا وجود دارد، با پای پیاده از قسمت هایی که کوه رانش کرده و یا سوار بر ماشین های جیپ و طی کردن مسیری 32 کیلومتری که البته اغلب مردمان کالاش ترجیح می دهند پیاده بروند .

رفتن به روستای کالاش با هواپیما هم ممکن است، می توانید از لاهور با چرواز داخلی به چترال بروید و از آن جا تاکسی بگیریم و بعد از طی کردن سه کیلومتر هنگامی که به بازاری به نام انبار ارزان  Attaliq Bazaar رسیدید با راهنمای اهالی به روستای کالاش بروید.

آدرس : آسیا ، پاکستان ، اسلام آباد ، چترال ، روستای کالاش .

 . Address : kalash village , chachitral, islamabad, pakistan

روستای کلاش را در نقشه کارناوال ببینید.

توصیه کارناوال

اگر علاقمند به آشنایی با آداب و رسوم اصیل و کهن هستید روستای کالاش یکی از بهترین مکان ها برای شما است، اما اگر قصد سفر به این روستا را دارید بهتر است کفش مناسب بپوشید و یک راهنمای پاکستانی با خود داشته باشید و در نظر داشته باشید که در این روستا هیچ رستوران یا مکانی که بتوانید غذا تهیه کنید وجود ندارد و تنها می توانید از محلیان خوراک تهیه کنید که هزینه ی زیادی را برایتان در بر خواهد داشت، پس بهتر است با خود غذا و خوراک به مقدار کافی همراه داشته باشید.

مطلب زیباترین مناطق کشور پاکستان کارناوال را هم از دست ندهید .

سخن آخر

آیا تا به حال به کشور زیبای پاکستان سفر کرده اید ؟

آیا در این کشور مکانی را می شناسید که از نظر گردشگری جالب باشد و کارناوال بتوانید به آن جا سفر کند ؟

نظر و پیشنهادات خود را با ما در میان بگذارید .