سفر در سال 1397 گران می شود

او اضافه کرد:

به احتمال زیاد واحدهای خدماتی گردشگری برای این که مشتری‌های خود را در سال آینده از دست ندهند و گرفتار افزایش قیمت نامتعارف نشوند، کیفیت خدمات را پایین نگه می دارند که با این کار، استاندارد سفرهای داخلی نیز بیشتر از این زیر سوال می‌رود.

رییس جامعه هیات مدیره هتلداران ایران در مورد پیش بینی هایی که این روزها در مورد افزایش قیمت در بخش اقامت انجام می شود گفت: 

افزایش نرخی که هتل‌ها در این چند سال داشته‌اند ناشی از تورم و هزینه‌ای تحمیلی بوده است، چرا که حاشیه سود هتل‌ها به خاطر افزایش دستمزدها، مالیات‌ها و هزینه‌های جاری، به نسبتِ سال‌های گذشته کمتر شده و هر سال هم کمتر می‌شود.

وی در ادامه از راهکارهای برون رفت از این گرانی صحبت کرد و افزود: 

ما در دیدارهایی که با مسوولان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و نمایندگان مجلس داشته‌ایم، بارها راهکارهایی را مطرح کرده‌ایم تا علاوه‌ بر نجات هتل‌هایی که در آستانه ورشکستگی قرار گرفته‌اند، نرخ خدمات سفر را کاهش دهیم، اما هنوز راه به جایی نبرده‌ایم.

این فعال گردشگری در زمینه تجربه دیگر کشورها و مقایسه آن با کشور خودمان بیان کرد:

کشورهای موفق در گردشگری براساس برنامه‌ای منسجم همواره با کاهش عوارض و مالیات سعی می‌کنند از صنعت گردشگری حمایت کنند، درحالی که هتل‌های ما به خاطر انواع مالیات‌ها، عوارض‌ها و جریمه‌ها، هر سال بی‌رمق‌ تر شده و در آستانه ورشکستگی قرار گرفته‌اند.

به گفته ایشان مالیات‌های سنگینی که به واحدهای اقامتی  تحمیل می شود، ۳۰ تا ۳۵ درصد نرخ اقامت را گران‌تر کرده است.

در نتیجه این افزایش مالیات ها و نرخ ها، گروه هتلداران ایران درخواستی را مطرح کرده اند. آقای حمزه زاده در مورد این درخواست چنین گفتند: 

برای همین است که ما از مدیران مربوطه درخواست کرده‌ایم از حجم این مالیات‌ها و عوارض‌ها کم کنند تا نرخ تمام شده خدمات برای مصرف‌ کننده نیز کمتر شود.

رییس هیات مدیره جامعه هتلداران ایران همچنین از رقابت ناسالمی که در بخش اقامت به وجود آمده صحبت کرد و افزود:

فعالیت مدارس و خانه‌های اجاره‌ای در پذیرش گردشگر آن قدر تقویت و حمایت شده اند که در برخی شهرهای کوچک، اجازه ادامه کار به هتل‌ها را نمی‌دهند. 

حمزه زاده در مورد اینکه چگونه یک هتل با ابزارها و امکانات مختلف نمی تواند با خانه های اجاره ای رقابت کند گفت: 

مساله ما فقط قیمت نیست، بیشتر به ضوابط و محدودیت‌هایی که در خانه‌های اجاره‌ای رعایت نمی‌شود و هتل‌ها مجبورند آنها را اجرا کنند، مربوط می‌شود. خانه‌های اجاره‌ای نه مالیات می‌دهند و نه مشمول جریمه دیرکرد بیمه و عوارض می‌شوند و نه اداره اماکن به خاطر پذیرش مسافران بدون هویت آنها را بازخواست می‌کند. متاسفانه در آیین‌ نامه‌های دولتی هم از این واحدها حمایت می‌شود. این شرایط رقابت ناسالمی را پدید آورده که صنعت هتلداری را به ویژه در شهرهای کوچک و کم‌ مسافر در معرض تهدید قرار داده است.