بهترین جاذبه های ایران در زمستان

هِنگام، نام جزیره‌ای کوچک در خلیج فارس است که در دو کیلومتری جنوب‌شرقی جزیره قشم قرار دارد. این جزیره با 9 کیلومتر طول و شش کیلومتر عرض، وسعتی حدود 33.6 کیلومتر مربع دارد و ساختار آن به شکل یک مخروط ناقص به نظر می‌رسد. همین جزیره کوچک با ظاهری کاملا ساده، به بهترین شکل از شما میزبانی می‌کند و خوش‌ترین لحظات عمرتان را رقم می‌زند. اولین خوشگذرانی شما در این سفر، قایق سواری در میان آب‌های خلیج فارس است و خاطره‌سازی از همان ابتدای راه آغاز می‌شود.

روی آب راه رفتن یک زمانی معجزه حساب می‌شد. باورتان نمی‌شود اما جایی در حاشیه خلیج فارس هست که می‌توانید روی آب راه بروید. درواقع در دریا پیاده‌روی کنید. از این هم بیشتر، می‌توانید در دریا آفرودسواری کنید یا اسب‌سواری شاید هم شتر سواری! عجله نکنید. هر زمانی نمی‌شود این جاذبه را دید. این جزیره‌های کوچک مثل اسم‌شان ناز دارند. وقتی دریا نازشان را می‌کشد آن‌ها از زیر آب بیرون می‌آیند تا این تجربه عجیب را برایتان رقم بزنند. پس برای دیدنشان تا جزر دریا و پایین رفتن آب باید صبر کرد.

همین که از چابهار دل بکنید و در جاده ساحلی به سمت گواتر به راه بیفتید می‌توانید زیبایی‌های زیادی را به چشم ببینید. طولی نمی‌کشد که به روستای رمین می‌رسید و بعد از آن آب‌های صورتی توجه شما را به خود جلب می‌کنند. اینجا تالاب لیپار است که در روستایی به همین نام قرار دارد و با عنوان دریاچه صورتی چابهار شناخته می‌شود. تالابی که از ایستا شدن آب دریای عمان در میان دو کوه به وجود آمده و اکوسیستم جالبی را در خود پرورش داده است. دریاچه صورتی چابهار در تنگه و دره‌ای صخره‌ای جا خوش کرده که مشرف به کوه است و منظره‌ای چشم‌نواز را پیش رویتان می‌گذارد.

چابهار به خودی خود یکی از شهرهای زیبای ایران به شمار می‌رود؛ مکانی آرام در همسایگی دریای عمان که حال‌وهوایی خاص دارد. از این شهر راه شهرک مسکونی گواتر را پیش می‌گیریم و به جاده می زنیم. در سمت راست آبی دریا و تلالو نور در آن، نگاهمان را به سوی خود می‌کشاند. در این جاده ادامه می‌دهیم تا اینکه رنگ صورتی دریاچه‌ای را می‌بینیم که به لیپار شهرت دارد. دریاچه‌ای که ما را برای توقفی هر چند کوتاه گول می‌زند. سپس دوباره چشممان به سواحل زیبای عمان می‌افتد و کم‌کم در میانه‌های جاده به کوه‌های مریخی می‌رسیم که نشانه‌اش کمپ گردشگری آن است.

مسیرهای معمول طبیعت‌گردی در ایران را کنار می‌گذاریم و ماجراجویی متفاوتی را آغاز می‌کنیم تا به سیستان و بلوچستان برسیم. روستای دَرَک و ساحل شگفت‌انگیز و رویایی آن امروز میزبان ماست. مقصد، یکی از آبادی‌های بخش زرآبادِ شهر کنارک، در جنوب استان سیستان و بلوچستان است که در امتداد ساحل دریای مکران یا عمان جای خوش کرده و گردشگران را به سوی خود می‌خواند. روستای درک مکانی‌ است که در آن صحرا به دریا می‌پیوندد و ساحل شنی آن با چشم‌اندازی منحصربه‌فرد که در هیچ جای ایران دیده نمی‌شود، شما را به دل داستان‌ها و ترانه‌های خیال‌انگیز فرو می‌برد؛ ساحلی خاص و بی‌نظیر که مشابه آن را تنها در چند نقطه دنیا می‌توان مشاهده کرد.

در حدود 42 کیلومتری جنوب‌شرقی شهر شوش در استان خوزستان، سازه‌ای باستانی و شکوهمند به نام زیگورات چغازنبیل واقع شده است. این سازه پرستشگاهی است که در سال 1250 پیش از میلاد توسط اونتاش گال یا اونتاش ناپیریشا، یکی از فرمانروایان عیلامی ساخته شد. هدف از ساخت این معبد، ایجاد مکانی برای ستایش خدای اینشوشیناک، الهه نگهبان شهر دوراونتاش (شامل زیگورات چغازنبیل و اطرافش) یا شوش بود.

کافی است از اهالی شوشتر سراغ سازه‌های آبی شهر را بگیرید تا به راحتی به آن برسید و از دیدن شکوهش لذت ببرید. این مجموعه یک سیستم آبیاری پیچیده بوده که بر اساس شواهد، قدمتش به دوران حکومت داریوش بزرگ و سده 5 پیش از میلاد باز می‌گردد.

ساکنان ایران زمین در زمان هخامنشیان تا ساسانیان با استفاده از طرحی هوشمندانه مجموعه‌ای به هم پیوسته از پل ها، بندها، آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌ها و تونل‌های عظیم هدایت آب ایجاد کردند تا از آب بیشتر بهره ببرند. امروزه شاید تنها بخشی از این ساختار پیچیده باقی‌مانده باشد؛ اما ریزش آب حاصل از پساب آسیاب‌ها، آبشارهای مصنوعی زیبایی را ایجاد کرده که به محوطه‌ای حوضچه مانند می‌ریزند و منظره‌ای حیرت‌انگیز را در دل شهر ایجاد کرده‌اند.

در سفر به سرعین، قدیمی‌ترین آبگرم ایران، آبگرم گاومیش گلی را هرگز از یاد نبرید. شاید بتوان گفت یکی از گرم‌ترین، غنی‌ترین و پر آب‌ترین آب‌های معدنی شهر همین چشمه است که خاصیت درمانی آن گردشگران و شهروندان زیادی را در طول سال به سمت خود می‌کشاند. آب این چشمه مثل سایر آب‌های گرم و معدنی، برای درمان بیماری‌های استخوانی و پوستی بسیار مفید است.

بیست اسکی دیزین یکی از مقاصد جذاب و پرطرفدار برای ورزش‌های زمستانی است که در زمره مهم‌ترین پیست اسکی ایران و منطقه خاورمیانه نیز قرار دارد. این مجموعه به عنوان نخستین پیست بین‌المللی ایران دارای تأییدیه برگزاری مسابقات رسمی توسط فدراسیون جهانی اسکی است. وجود امکانات ویژه و خاص و دارا بودن نکات فنی مانند، شیب مسیر، طول مسیر، محل برگزاری مسابقات و امکانات رفاهی این پیست را واجد شرایط برای برگزاری مسابقات در سطح جهانی کرده است.

پیست اسکی آبعلی، قدیمی‌ترین پیست اسکی، از مجموعه های تفریحی تهران و اولین جایی بود که دستگاه‌های بالابر در سال 1332 در آنجا نصب شدند. به دلیل قرارگیری این منطقه در گذرگاه اصلی منطقه، یعنی جاده تهران- شمال و همچنین به دلیل هوای مطلوبی که در تابستان داشت، آبعلی مقصد بسیاری از ورزشکاران به شمار می‌رفت. ناگفته نماند این پیست محل تولد اسکی نوین و بنیان این ورزش در ایران است که بالاترین نقطه آن از سطح دریا 2650 متر و پایین‌ترین نقطه 2400 متر ارتفاع دارد و برف‌های آن دیرتر از جاهای دیگر آب می‌شود.

اولین جایی که در تبریز به هر مسافری برای گشت‌و‌گذار پیشنهاد می‌شود، پارک مشهور ایل گلی است. ایل گلی که به نام‌های ائل گلی، ائل گولی، شاه گلی و شاه گولی نیز خوانده و نوشته می‌شود، مهم‌ترین گردشگاه و مجموعه تفریحی تبریز است و در جنوب‌شرقی این شهر قرار دارد. پارک ایل گلی، گردشگاهی به شکل اکثر باغ‌های قدیمی ایرانی ست که با یک استخر (دریاچه) و عمارت کلاه فرنگی (کاخ ایل گلی) در میان و باغی بزرگ در اطراف ساخته می‌شدند.

حرم امام رضا (ع) در نزد مسلمانان یک زیارتگاه مهم و باشکوه است که سالانه نزدیک 300 میلیون عاشق و زائر را به آغوش خود راه می‌دهد. البته اهمیت این مجموعه مقدس تنها در بعد مذهبی آن خلاصه نمی‌شود و جالب است بدانید که حرم امام رضا یکی از بزرگ‌ترین مساجد جهان هم از لحاظ وسعت و هم از لحاظ گنجایش است. ورودی‌های مختلف، چندین صحن، مسجد، رواق، موزه، کتابخانه و بخش‌های خدماتی همه‌و‌همه در این مجموعه جای گرفته‌اند و در کنار همه این‌ها، ویژگی‌های منحصربه‌فرد معماری و شکوه و عظمت بناهای آن، زائران را مبهوت خود می‌کنند.

بد نیست بدانید نام این مجموعه باشکوه از تاریخ 15 دی 1310 با شماره 140 در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد.