به نقل از میزان، آخرین خبرها از تالاب فریدونکنار نشان می دهد که امید، آخرین درنای سیبری ایران که 9 سال زمستان ها به تنهایی به کشورمان می آمد، هنوز از راه نرسیده است.

چندی پیش مسعود محمدی، فعال محیط زیست فریدونکنار به دیر سرد شدن هوای امسال اشاره کرد و امیدوار بود امید تا پایان آبان ماه به ایران برسد؛ اما در سومین روز از ماه آذر، هنوز خبری از آخرین درنای سیبری ایران نیست.

امید، هرساله به ترتیب از سالهای 1391 تا 1395 در روزهای نهم، هشتم، دوازدهم و نوزدهم آبان در انتهای کوچ زمستانی خود به کشورمان می رسید؛ اما امسال اگر خبری از این پرنده نباشد باید گفت که نسل درناهای سیبری که ایران را برای گذران زمستان انتخاب می کردند، منقرض شده است.

تالاب فریدونکنار، در جنوب شرقی شهر فریدونکنار واقع شده است و با داشتن مجموعه متنوعی از گیاهان و جانوران آبزی، یکی از غنی ترین اکوسسیستم های تالابی کشور است. تالابی با بیش از 5 هزار هکتار وسعت، که ماوا و مامن درنای مهاجر ایران بود و این پرنده یکی از اجزای مهم زیست محیطی آن به شمار می آمد.

در گذشته ای نه چندان دور، درناهای سیبری در جمعیتی گسترده ایران را به عنوان مقصد کوچ زمستانی خود انتخاب می کردند اما اندک اندک از تعداد آنها کاسته شد تا اینکه در سال 1387 تنها یک جفت از آن ها به کشورمان آمدند. همان سال متاسفانه، شکارچیان گونه ماده این پرنده را در هوا شکار کردند تا امید تنها بماند. بعد از آن سال کسی فکر نمی کرد، امید سالهای بعد باز به کشورمان برگردد اما برای 9 سال این درنا راه 5 هزار کیلومتری رسیدن به تالاب فریدونکنار را طی کرده است. ار آن جایی که درناها پرندگانی تک همسری هستند، اگر امید امسال نیاید، نسل آن برای همیشه منقرض شده و ایران یکی دیگر از گونه های مهاجر خود را از دست داده است.

خبری خوش رسید | درنای امید آمد

به نقل از ایرنا، تک درنای امید ایران، آخرین بازمانده ی درناهای سفید سیبری امروز چهارم آذرماه 1396، پس از تاخیری یک ماهه به ایران رسید و چشم دوستداران محیط زیست را روشن کرد. این درنا امسال نیز همانند نیم قرن گذشته با سرد شدن هوا در این چند روز، راه ایران و تالاب فریدونکنار را در پیش گرفت و به مقصد زمستانی خود رسید و بسیاری را خوشحال کرد. دلیل تاخیر، مساعد بودن شرایط آب و هوایی در 2 زیستگاهی بود که امید، قبل از آمدن به مازندران در آن اقامت می کرد. درنای سیبری که امید نیز یکی از گونه های آن است، پرنده ای در معرض خطر بوده، قدی نزدیک به یک و نیم متر دارد و فاصله ی دو بال آن بیشتر از 2 متر است. این درنا با بدنی یکدست سفید با پاهای بلند سرخ رنگ، منقاری بلند و سیاه شناخته می شود.