تصاویری از مکزیک | کشوری بین مرگ و زندگی

هاروی استین (Harvey Stein) یک عکاس برجسته متولد شهر پیتسبرگ (Pittsburgh) آمریکاست و در حال حاضر در چند مرکز علمی و فرهنگی معتبر تدریس و سخن‌رانی می کند. استین سابقه برگزاری رویدادهای هنری بسیار شامل 83 نمایشگاه شخصی و 165 نمایشگاه دسته جمعی در سراسر آمریکا و اروپا را دارد. او چندین کتاب عکاسی معتبر منتشر کرده و یکی از آن ها را "مکزیک، بین مرگ و زندگی" (Mexico Between Life and Death) نامیده است. او در این کتاب روح کشور مورد علاقه اش یعنی مکزیک را به خوبی تصویر می کند و ویژگی های زندگی هر روزه مردم، سنت ها و عجایب آن را نشان می دهد و می گوید:

بین سال های 1993 تا 2010 من 14 مرتبه به مکزیک سفر کردم. هیچ وقت از چیزهایی که در این کشور پیدا کردم ناامید نشدم، سرزمینی پر جنب و جوش، دوستانه، احساساتی و گاهی جریحه دار کننده احساسات؛ جایی که به یک فرد غریبه با گرمی و کنجکاوی نگاه می کنند.

تلاش کردم رازآلودگیِ همیشه حاضر در این سرزمینِ چند چهره را کشف کنم تا بتوانم از طریق اتحادی که در مکزیک بین مرگ و زندگی وجود دارد این دو مساله را کشف کنم و افسون شدن خودم با فرهنگ، مردم و تناقض های بی پایان این کشور را نشان بدهم. 

این مجموعه عکس شامل 156 تصویر است و در پاییز 2018 به صورت چاپ کتابی در دسترس قرا می گیرد. وبسایت گاردین (Guardian) تعدادی از عکس های این مجموعه را با ذکر توضیحاتی منتشر کرده است. با کارناوال همراه شوید تا از دریچه چشم استین مکزیک را نگاه کنیم و روح پر از تضاد و شگفتی آن را به تماشا بنشینیم.

1- مجسمه ها و پلیس ها، شهر سان میگل د آلنده (San Miguel de Allende)، سال 1999

من در این شهر که برایم عجیب و غریب بود، آواره می چرخیدم و عکاسی می کردم. کلماتی را می شنیدم که معنای آن ها را نمی فهمیدم، چیزهایی می دیدم که متوجه نمی شدم، رفتارهای مهربان و خشونت آمیزی می دیدم، بوهای جدید و طعم های نو را تجربه می کردم، در شهر قدم می زدم، با خیابان های سنگ فرش شده بیگانه بودم، به همه این ها واکنش نشان می دادم و از همه چیز بی واسطه عکاسی می کردم.

2- مرد و سایه بلندش از نمای بالا، شهر تاکسکو (Taxco)، سال 2009

در مکزیک با تجربه های جدید، سرگردان می چرخیدم و آزاد بودم که هر جایی بروم و هر کاری بکنم. تنها محدودیت من، محدودیت های دورنی خودم بودند.

3- یک مرد در کنار زن و کودکی که به بالای سرشان خیره شده اند، شهر سان میگل د آلنده، 1997

معروف است که جاذبه مکزیک برای هاروی استین از زمان نوجوانی او آغاز شد. در مقایسه با دنیای عادی و غیرمتعالی او در پیتسبرگ، مکزیک رازآلود و ابهام آلود بود؛ جایی نزدیک اما بسیار دور.

4- دو مرد کلاه لبه پهن اسپانیولی پوشیده اند، آتوتونیلکو (Atotonilco)، سال 1997

استین در کودکی، با ایده مرگ و اینکه زمانی می رسد که دیگر وجود نخواهد داشت روبه‌رو و درگیر شده بود. با خواندن کتاب هایی درباره مکزیک، متوجه شد که مردم این کشور مرگ را به عنوان یک بخش طبیعی زندگی می شناسند و آن را شایسته جشن گرفتن می دانند. این مساله مکزیک را برای او راحت و خاص کرد.

5- مردی در لباس تیم بسکتبال شیکاگو بولز (Chicago Bulls) در حال حمل دو بسته

وقتی استین تبدیل به یک عکاس حرفه ای شد، می دانست که عکاسی اش راهی فوق العاده برای غوطه ور شدن در مکزیک است؛ برای شرکت در مراسم، ملاقات مردم و بیان عشق و علاقه اش به این کشور.

6- پسری در انتهای پله ها، ایالت گوآناخوآتو (Guanajuato)، سال 1993

این عکس ها واقعیت مکزیک را نشان می دهند: کشور تضادها و تعارض های فوق العاده. مکزیک سرزمین روشنایی پرهیاهو در کنار سایه های عمیق، سکون در کنار انفجارهای سریع، فرماندهی کردن سنت در کنار پیشرفت کردن آرام و باور مذهبی عمیق در کنار فساد به عنوان راهی برای زندگی!

7- زنی پشت پنجره، شهر سان میگل د آلنده، 1995

اینجا سرزمین تشریفات مذهبی، افسانه ها، زندگی پر جنب و جوش و اسکلت های رقصان است، جایی که جوانانِ زیر 20 سال، نیمی از جمعیت را تشکیل می دهند، با این حال سالمندی مورد احترام قرار می گیرد. استین این تفاوت بین مرگ و زندگی را در مکزیک می دید.

8- زنی پشت یک دیوار و پوستر، مکزیکوسیتی (Mexico City)، سال 2000

این پوستر یک کتاب است که در 16 سپتامبر، سالروز استقلال مکزیک، منتشر شد.

روز استقلال مکزیک یا "گریه برای استقلال" (به اسپانیایی: Grito de Dolores) یک تعطیل رسمی در این کشور است و اشاره به تاریخ 16 سپتامبر 1810 و جدا شدن مکزیک از اسپانیا دارد.

9- پسری در لباس مبدل اسکلت، چوبی را تکان می دهد، شهر اتلا (Etla)، سال 2001

در حالی که استین همیشه در ایالات متحده زندگی می کرد، در بیشتر عمرش زندگی احساسی و فکری اش به سمت مکزیک متمایل بود.

10- یک جوان با تفنگش، نشانه می رود، مکزیکوسیتی، 1997

این تصاویر احساسات شخصی، پرحرارات و صمیمانه من را نسبت به مکزیک نشان می دهند. پس می توانند تصاویری سیاه و پر تنش باشند و همگی دوست داشتنی شمرده نشوند. این تنها یک دیدگاه شخصی است.

سخن آخر

مجموعه عکس های سیاه و سفیدی که دیدیم، مکزیک را به گونه ای دیگر برای ما روایت کردند.

آیا این عکس ها شناخت و حس شما به مکزیک را عوض کردند؟ با دیدی که پیش از این داشتید یکسان بودند یا متفاوت؟

آیا عکس های استین برداشت خاص او از مکزیک را به شما منتقل کرد؟

نظرات خود را با ما در میان بگذارید!