مسافرت با هواپيما يعني بكارگيري گزينه سرعت در سفر به علاوه تحمل استرس چند ساعته پرواز بخصوص براي كساني كه ترس از ارتفاع آزارشان مي دهد.

زماني كه صحبت از سفر هوايي به ميان مي آيد بي شك فاصله هاي دور و زمان كم در ذهنمان تداعي مي شود. اما هميشه هم همين طور نبوده؛ تصور كنيد سفر هوايي شما از انگلستان به استراليا 11 روز طول بكشد. ديوانه كننده است. اما در قرن 20 ميلادي امري بسیار عادي بوده است.

ویدوئویی از تجربه پرواز در خلال سالهای دهه 1930 میلادی

تصوري از پرواز در سال 1930 ميلادي

تصور كنيد سوار هواپيمايي مي شويد كه نه اندازه، نه چيدمان صندلي ها و نه دكوراسيون داخلي آن، كوچك ترين شباهتي به هواپيماهاي امروزي ندارد. هواپيما ها در اندازه هايي بسيار كوچك با حداكثر 20 تا 30 مسافر اعلام تكميل ظرفيت مي كنند و صندلي هاي متصل به كف هواپيما شبيه صندلي هاي اتوبوس هاي بين شهري، البته از نوع دهه 60 شمسي است. با توري هايي كه براي گذاشتن وسايل بالاي سر مسافران تعبيه شده است.

در سال 1930 ميلادي شما مي بايست تمام صحبت خود با همسفرتان را قبل از روشن شدن موتور هواپيما به اتمام برسانيد، چون بعد از شروع به كار موتور، و حتي چند دقيقه بعد از فرود به دليل صداي زياد داخل هواپيما، به معناي واقعي حسي از ناشنوايي را تجربه مي كنيد. در این میان خدمه هواپيما هم سعي دارند با بلندگوهاي كوچك و با صداي بلند با شما ارتباط برقرار كنند.

این همان لحظه ایست که شما در دل خود آرزو مي كنيد اي كاش خوب پانتوميم را فرا گرفته بوديد.

استقبال مردم از پرواز

با توجه به تصوير دلهره آور پرواز در سال 1930، پيش بيني ورشكستگي شركت هاي هواپيمايي با استقبال مردم از سفر هوايي، به حقيقت تبدیل نشد.

تعداد مسافران هوايي در خط انگليس به استراليا از از 600 هزار نفر در سال 1930 به تعداد 1,2 ميليون نفر در سال 1938 رسيد.

با وجود هزينه هاي گزاف پرواز و همچنين خطرات بي شمار سقوط و در نظر گرفتن زمان بي نهايت طولاني 11 روز براي سفر هوايي؛ سال 1938 شروع اعتماد مردم به سفرهاي هوايي بوده است. البته اين فرايند اعتماد بسيار آهسته شکل گرفت.

كيفيت سفر هوايي در دهه 1930

در اين زمان سفر هوايي با شرايط سخت كه تقريبا 11 روز طول مي كشيد، داراي برنامه زمان بندي شده اي بود كه تنها 24 بار براي سوخت گيري توقف مي كرد. (اين سفر امروزه 22 ساعت زمان مي برد.)

اين يك پرواز طولاني با يك هواپيماي سه موتوره است كه در طول پرواز به ميزان 120 دسي بل نویز را، درگوش خود حس خواهيد كرد، اگر انسان خونسردي نيستيد، خوشحال باشيد كه با هواپيماي 85 سال پيش پرواز نمي كنيد.

ارتفاع اين پرواز ها چيزي در حدود 4 كيلومتر و سرعت پرواز كمي بيش از 320 كيلومتر در ساعت بود که براي يك پرواز ارتفاع و سرعت كمي محسوب مي شود.

اين دوره اولين دوره اي است كه هواپيماها بجاي چوب از آهن ساخته شده اند.

صداي خدمه و خلبان از طريق بلندگوهايي كه در هواپيما وجود داشت به گوش مسافرين مي رسيد.

مقايسه صداي داخل هواپيماي سال 1930 با صداهاي روزمره

مكالمه عادي: 60 دسي بل

ترافيك در خيابان هاي شلوغ: 70 دسي بل

جاروبرقي: 80 دسي بل

گوش كردن موسيقي با صداي بلند و از طريق گوشي: 100 دسي بل

قرار گرفتن در رديف جلويي كنسرت راك: 110دسي بل

صداي داخل هواپيماي 1930 : 120 دسي بل

آستانه گوش درد: 130 دسي بل

لحظه برخاستن جت نظامي: 130 دسي بل

سوراخ شدن پرده گوش: 160 دسي بل

این ویدئو را ببینید و به صدای پرواز گوش دهید

عكسي از هواپيماي سال 1930 برفراز شهر منهتن ( اولين هواپيماهايي كه از فلز ساخته شده اند.)

خدمه سلطنتي پرواز Heracles در فرودگاه Croydon Aerodrome در سال 1937 قبل از پرواز و پساز جشن تكميل هواپيما.

خانم D. Roosevelt ( در سمت راست) جزو بازيگراني بود كه در قرارداد فيلم خود در سال 1933 پذيرفت كه با هواپيما سفر كند.

شركت هواپيمايي امپريال ايرويز (Imperial Airways)

اين شركت در بين سال هاي 1920 تا 1930 ميلادي تنها شركت هواپيمايي بين المللي بود كه پروازهاي بين قاره اي انجام مي داد.

اين شركت اولين هواپيماي جنگي را در جنگ جهاني اول ارائه داد ولي استراتژي اين شركت صلح بود.

پیشرفت به سمت فلز

اولين هواپيماهاي اين شركت در سال 1920 از چوب و پارچه بود و در نهايت در سال 1930 فلزي شد. دليل اصلي تبديل چوب به فلز مقاومت بيشتر فلز در مناطق گرمسيري بود.

اين شركت در طول 10 سال توانست علاوه بر تغيير مواد بكار رفته در هواپيماهاي خود سرعت پرواز را نيز دو برابر كرد.

در طول ده سال بعدي بيش از 50 هزار نفر با هواپماهاي اين شركت مسافرت هاي هوايي داشتند.