خاطرات سفر گردشگر خارجی به ایران | ماجراجویی بانوی لهستانی

خوشبختانه کشور عزیزمان ایران مناطق بسیار خوبی برای گشت و گذار دارد. جاذبه هایی فوق العاده که به راستی برخی از آن ها در دنیا بی نظیر هستند. شاید این موضوع را زیاد شنیده باشید؛ اما وقتی بدانید بسیاری از گردشگران خارجی هم همین نظر را درباره ایران و جاذبه هایش دارند شاید بیشتر باور کنید. امروز می خواهیم با هم تجربه سفر یک بانوی لهستانی را مرور کنیم و نظرها و پیشنهادهایش را درباره سفر به ایران بدانیم.

شاید تصور کنید که برای سفر باید سرمایه زیادی داشت یا کار و زندگی و همه چیز را رها کرد، امروز می خواهیم با کسی آشنا شویم که اعتقاد دارد می توان بدون سرمایه زیاد، بدون کنار گذاشتن خانواده و حتا بدون رها کردن شغلِ ثابت سفر کرد و دنیا را دید. با آنا کارستن همسفر خواهیم شد؛ بانویی که عاشق سفر است و تا حالا توانسته به 78 کشور از جمله ایران سفر کند. نکته جالب این که او در اکثر سفرهایش تنها بوده و هیچ ترسی از این موضوع نداشته است. شاید باورتان نشود اما او به تنهایی به آفریقا هم سفر کرده و از مناطق کمتر شناخته شده این سرزمین هم بازدید کرده است. 

آنا نظرهای بسیار جالبی درباره سفر و مسافرت های لذتبخش تر دارد که سعی می کنیم آن ها را در همین مطلب در اختیارتان قرار دهیم. آنا به ایران نیز سفر کرده و خاطره ها و پیشنهادهای خود را در وبسایتش نوشته است. در این مطلب ما هم می خواهیم مروری داشته باشیم به نوشته های او در رابطه با کشور کهن مان ایران. همراه کارناوال باشید تا بیشتر با آنای ماجراجو و سفرش به ایران بدانیم.

معرفی آنا کارستن، گردشگر لهستانی

آنا کارستن (Anna karsten) بیش از 10 سال است که به صورت انفرادی به کشورهای گوناگون سفر می کند. این گردشگر با ذوق و ماجراجو، یک ماه را هم در ایران به سر برده است. با هم نظرهای آنا درباره سفر و زندگی اش را از زبان خود او مرور می کنیم:

شما می توانید یک بانوی آزاد باشید، کار کنید، دانشگاه بروید اما باز هم به سفر رفته و از زندگی تان لذت ببرید. لازم نیست لباس های گوناگونی برای سفر تهیه کنید، من برای سفرهایم به کمد لباسم مراجعه می کنم و یک شلوار گشاد یا پیراهن قدیمی را پیدا کرده و به سفر می روم. به نظر من مهم نیست که لباس های شما لکه داشته باشند بلکه فقط ماجراجویی اهمیت دارد.

برای من اهمیتی ندارد که محل اقامتم یک هتل لوکس و پنج ستاره نباشد، من حتا کنار آتشفشان یا روی اسب نیز خوابیده ام. هدف من از سفر یادگیری و به دست آوردن تجربه های جدید است. تصور نکنید که من در یک کشور خیلی سطح بالا به دنیا آمدم و خانواده ثروتمندی داشتم. من در خانواه ای با سطح مالی متوسط و در لهستان چشم به جهان گشودم. از همان سال های ابتدایی بلوغم می دانستم که عاشق سفر هستم؛ اما متوجه شدم که با صرفه جویی هم نمی توانم پول زیادی بر ای سفرهایم جمع کنم. از آن به بعد سعی کردم خودم را برای سفر آماده کنم تا زمانی که پولش را به دست آوردم به سرعت سفرهایم را شروع کنم. نداشتن پول کافی باعث شد که چند زبان بیاموزم و به آموختن مهارت های صرفه جویی در هزینه ها در هنگام سفر یا به دست آوردن پول در مسافرت مشغول شوم.

در مدارس معمولی تحصیلم را تمام کردم و وارد دانشگاه شدم و تمام سعی خود را به کار بردم تا دانشجوی نمونه ای باشم. بعد از مدتی نمره های خوب باعث شدند که یک کار خوب به دست بیاورم و درآمد داشته باشم. از همان اول هدفم جمع کردن پول برای سفر بود، از هر فرصتی استفاده کردم تا سرمایه ای برای سفرهایم دست و پا کنم. کارم به من اجازه داد که تجربه زندگی در آمستردام، لندن، بوستون، مکزیکو سیتی، پلایا دل کارمن، کیپ تاون، سان دیگو و مندوزا را به دست آورم، بله من در همه این شهرها زندگی کردم.

درست همان زمانی که تصور می کردم به رویاهایم نزدیک شدم، بیماری مزمنی به سراغم آمد. دوست ندارم درباره بیماری ام صحبت کنم، فقط همین را بدانید که تسلیم نشدم و همه روزهایی که در تخت خوابم بودم به سفر فکر می کردم.

حالا بعد از گذشت چند سال توانستم 78 کشور را از نزدیک ببینم و هنوز هم نمی خواهم دست از سفر بکشم. من فکر می کنم که می توان سفر را با موضوعات دیگر ترکیب کرد! برای مثال من در سفر درس می خوانم و حالا هم مدرک کارشناسی ارشد دارم؛ اما چه کسی می گوید که نمی توانم حین درس خواندن یک بانوی آزاده باشم و کنار آتشفشان شب را به صبح برسانم؟

حالا که کمی با آنا و نوع نگاهش به سفر آشنا شدیم در ادامه نظر و تجربه های او درباره ایران را می شنویم.

سفر آنا به ایران

آنا درباره ایران می گوید:

ایران کاملا خلاف چیزی است که در رسانه ها می بینیم و می شنویم. ایران یکی از محبوب ترین کشورها در نزد من است. مردم میهمان نواز این دیار را دوست دارم، آن کشور پر بود از بناهایی با معماری های فوق العاده. شهرهای این کشور بسیار پر جنب و جوش هستند و حتا بیابان های این کشور هم جوی عرفانی و خاص دارند. بناهایی در ایران هستند که در وبسایت یونسکو هم به ثبت رسیده اند.

به نظر من اگر یک ماه برای سفر به ایران داشته باشید می توانید تجربه های بسیار جالبی به دست آورید. من در سال 2017 به تنهایی و مستقل به ایران رفتم؛ سفری که تصور من نسبت به این کشور را تغییر داد. با این که پاسپورت من اروپایی بود هیچ مشکلی برای بازگشت به کشورم نداشتم و با پرس و جو متوجه شدم که اگر پاسپورت آمریکایی هم داشته باشید باز هم دچار مشکلی نمی شوید.

در ادامه همراه من باشید تا تجربه های سفرم به ایران را در قالب نکته های مفید در اختیارتان قرار بدهم.

1- ایرانی ها عرب نیستند

یکی از نکته های مهمی که باید به یاد داشته باشید این است که ایرانی ها عرب نیستند. بسیاری از اروپاییان، ایرانی ها و عرب ها را با هم اشتباه می گیرند. برای من جالب بود که در ایران به زبان فارسی صحبت می کنند و زبان شان عربی نیست. البته در شهرهای مختلف گویش های مختلفی وجود دارد. خیلی از کلمه های زبان فارسی، عربی هستند؛ اما اگر عربی بدانید باز هم متوجه صحبت های فارسی زبان ها نمی شوید.

از زمانی که عرب ها با ایرانی ها جنگ کردند کلمه های مشترک آن ها بیشتر شد؛ اما خط آن ها با هم شباهت ها و تفاوت هایی دارند. این ها نکته های جالبی بود که در ابتدای ورودم به ایران برای من جذاب بود.

2- بهترین زمان سفر به ایران

اگر نمی دانید که چه زمانی به ایران سفر کنید، باید بدانید که این کشور بسیار پهناور است و به تبع دمای هوا و آب و هوا در مناطق گوناگونش با هم فرق دارند. من اواخر ماه مارس (اواسط اسفند) به ایران رفتم، در این زمان تهران و تبریز سرد بودند اما اصفهان هوای گرمی داشت.

دمای هوا در تابستان های ایران اغلب حدود 40 درجه سانتیگراد است. به نظر من تابستان برای سفر به ایران مناسب نیست چون هوا خیلی گرم است و باید پوشش کاملی هم داشته باشید. شاید کسی نظر خلاف من داشته باشد؛ اما من می گویم بهترین زمان رفتن به ایران بهار است.

3- ایرانی ها از آمریکایی ها متنفر نیستند

یکی از مهم ترین موضوعاتی که همیشه در رسانه های غربی می شنویم تنفر ایرانی ها از آمریکایی هاست. من در مسجدی در تهران با مردم صحبت کردم و متوجه شدم که حتا اهالی مسجد هم با آمریکایی ها مشکلی ندارند. حقیقت این است که هیچ کس را ندیدم که واقعا از آمریکایی ها متنفر باشد.

این موضوع توجه من را به خود جلب کرد، بنابراین در دیدارم با بومیان روستاها نیز از آن ها درباره آمریکا و آمریکایی ها پرسیدم و حتا آن ها هم از آمریکایی ها متنفر نبودند. شاید باورتان نشود اما در اتوبوس های بین شهری فیلم های هالیوودی پخش می کردند و از تماشای آن ها لذت می بردند.

4- ایران کشوری فوق العاده برای کوله گردان

این روزها افراد متعددی به صورت کوله گردی به کشورهای مختلف سفر می کنند؛ اما متاسفانه اغلب ایران را در نظر نمی گیرند. به نظر من ایران یک سرزمین عالی برای کوله گردی است. هتل ها، وسایل نقلیه ارزان و مردمان بومی مهربان سفری بسیار اقتصادی را برای تان مهیا می کنند.

من معمولا طرفدار سفر با کوله پشتی بزرگ و خوابیدن در کیسه خواب نیستم؛ اما این کارها در ایران جذاب است و تجربه های خوبی به دست آوردم. طبیعت گردی در این کشور محبوب تر از دیدن موزه و بناهای تاریخی است، کمتر کسی را پیدا می کردم که بخواهد با من به موزه بیاید.

5- چقدر پول برای سفر به ایران کافیست؟

ایران مانند کوبا کشوری است که پول نقد ارزش بیشتری به نسبت کارت اعتباری دارد. وقتی به این کشور می روید خیلی جاها دستگاه عابربانک وجود ندارد و شما باید پول نقد داشته باشید، این موضوع در روستاها بیشتر به چشم می خورد.

در خیلی از وبلاگ ها خوانده بودم که یورو و دلار را در ایران به راحتی قبول می کنند؛ اما این طور نبود و من کمتر کسی را پیدا می کردم که حاضر می شد از من یورو یا دلار را قبول کند.

من به صورت روزانه حدود 20 تا 40 دلار خرج می کردم. به نظرم اگر برنامه ریزی دقیق تری داشتم خیلی کمتر خرج می کردم چون لازم نیست که خیلی از هتل ها را رزرو کنید و اغلب اقامتگاه و اتوبوس ارزان پیدا می شود. من در سفرم به ایران صرفه جویی نکردم؛ اما باز هم با مشکلی مواجه نشدم.

فراموش نکنید که ایران فرش های زیبایی دارد که شما را راغب می کنند که بخریدشان. فرش ها بنابر اندازه های شان بین 100 تا 800 دلار هزینه در بر خواهند داشت. من این مقدار پول نقد همراه نداشتم و نتوانستم خرید کنم بنابراین اگر قصد خرید فرش دارید پول نقد همراه داشته باشید.

نکته جالب دیگر درباره ایران، نبود کارت مناسب برای مسافران خارجی است. شما هیچ دستگاهی پیدا نمی کنید که کارت های مسافرتی اروپا را قبول کنند. البته صحبت هایی شنیده ام که قرار است کارتی برای مسافرهای خارجی صادر شود تا لازم نباشد مقدار زیادی پول نقد حمل کنیم.

6- ارز گیج کننده ایران

واحد پول رسمی ایران ریال است اما همه چیز به تومان به فروش می رود، این موضوع من را گیج می کرد. بد نیست بدانید که هر تومان 10 ریال است. برای مثال یک بار وقتی خرید کردم و به من عدد 20 را نشان دادند و فکر می کردم منظور 20 ریال است اما 200 ریال بود. در هر صورت پیشنهاد می کنم قبل از سفر به این کشور درباره ارزشان پرس و جو کنید.

7- ایران امن است

بر خلاف آن چه رسانه ها نشان می دهند ایران کشور امنی است. من احساس امنیت بیشتری در ایران داشتم تا نیویورک. من در سفرهایم به شهرهای مختلف، دوستانی پیدا کردم که توانستم با اطمینان کنارشان باشم و در خیابان ها قدم بزنم، آن ها همیشه سعی می کردند به من کمک کنند و آزاری به من نرساندند.

در طی سفرهای متعددم به کشورهای گوناگون هرگز با مردمانی رو به رو نشدم که به اندازه ایرانی ها سعی کنند تا گردشگران خارجی راحت باشند. حتا غریبه ها در مترو کمک می کنند که شما به مقصد برسید و اشتباه از قطار پیاده نشوید. من فقط یک شب دیر وقت در اصفهان احساس ناامنی کردم که آن هم هیچ اتفاق بدی رخ نداد.

8- عبور از خیابان ها در ایران وحشتناک است

عبور از جاده و خیابان ها در ایران تجربه بسیار وحشتناکی است. وقتی می خواهید از خیابان رد شوید باید فقط حرکت کنید و امیدوار باشید کسی به شما برخورد نکند. اگر فکر می کنید که با انتظار و صبر، اتومبیل ها توقف می کنند تا شما عبور کنید در اشتباه هستید. یک بار تصمیم گرفتم صبر کنم تا آن ها متوقف شوند؛ اما فهمیدم اگر تا سال بعدی هم منتظر باشم کسی نمی ایستد. پیشنهاد می کنم در هنگام عبور از خیابان ها همه حواس تان را جمع کنید تا آسیب نبینید. به نظر من در ایران بد رانندگی می کنند.

9- پذیرش هتل ها

اگر قصد اقامت در هتل های ایران را دارید باید بدانید که آن ها پاسپورت شما را می گیرند. باید پاسپورت تان تا زمان اتمام اقامت شما نزد هتل باقی بماند. این موضوع من را نگران کرد اما متوجه شدم که جای هیچ گونه نگرانی وجود ندارد و مسوولان هتل از پاسپورت به خوبی مراقبت می کنند و آن را سالم به شما برمی گردانند.

10- کتاب راهنمای سفر به ایران

من طرفدار استفاده از کتاب های راهنمای سفر نیستم و ترجیح می دهم از اینترنت و دوستانم اطلاعات به دست بیاورم؛ اما متوجه شدم که افراد بسیاری کتاب را ترجیح می دهند. تصمیم گرفتم یک کتاب راهنمای سفر به ایران پیدا کنم تا شاید نظرم درباره راهنماهای سفر تغییر کند. با جستجوی بسیار یک کتاب پرفروش پیدا کردم که متاسفانه خیلی قدیمی بود و اطلاعات مفیدی به من نداد. به سرعت متوجه شدم که همه زمان های حرکت وسایل نقلیه یا ساعت کار رستوران ها اشتباه است.

به مسوولان ایران پیشنهاد می کنم کتاب های راهنمای شان را به روزرسانی کنند.

11- بانوان در ایران باید روسری داشته باشند

نظام ایران، جمهوری اسلامی است یعنی زنان و مردان باید لباس های پوشیده به تن کنند. من نمی دانستم که برای مردان هم قانون لباس وجود دارد؛ اما مردها هم نباید شلوارک بپوشند.

بانوان در ایران باید روسری داشته باشند؛ اما آن ها بسیار خوشتیپ هستند بنابراین اگر با شلوار گشاد و قدیمی بین آن ها باشید حس خوبی ندارد. پیشنهاد می کنم که در انتخاب لباس های تان برای سفر به ایران کمی هوشمندانه عمل کنید.

12- فیلترینگ در ایران

ایران هم مانند چین است؛ شما ممکن است به برخی سایت ها نتوانید دسترسی پیدا کنید چرا که با قوانین و ضوابط کشور همخوانی ندارند و فیلتر هستند. اگر از وبسایت خاصی استفاده می کنید مطمئن شوید که در ایران فیلتر نیست که اگر چنین باشد باید فیلترشکن تهیه کنید.

من متوجه شدم که فیس بوک، توییتر و یوتیوب و اغلب سایت های اسراییلی در ایران فیلتر هستند. به نظر من با مشکلی رو به رو نخواهید شد چون دسترسی به ایمیل و جیمیل مشکلی ندارد.

در آخر باید بدانید که بعضی فیلترشکن ها در ایران خوب کار نمی کنند پس قبل از خرید فیلترشکن این موضوع را هم در نظر داشته باشید.

13- تهیه سیمکارت در ایران

خرید سیمکارت در ایران بسیار ارزان است و پیشنهاد می کنم که حتما سیمکارت بخرید. من حدود 10 یورو برای این موضوع خرج کردم. در حال حاضر ایرانی ها از تلگرام برای برقراری ارتباط با هم استفاده می کنند پس اگر می خواهید با دوستان ایرانی خود در تماس باشید باید تلگرام نصب کنید.

14- سرویس بهداشتی در ایران

در ایران کلمه مخفف دبلیو سی، WC برای دستشویی رواج دارد. شما نمی توانید نقشه سرویس های بهداشتی ایران را از گوگل پیدا کنید و تنها راه توجه به تابلوهای راهنما و پرسش از دیگران است.

خودتان را برای استفاده از توالت های ایرانی آماده کنید زیرا آن ها اغلب توالت غربی ندارند. حتما دستمال با خود همراه ببرید زیرا بسیاری از سرویس های بهداشتی در رستوران ها و مکان های عمومی دستمال ندارند.

15- در خانه ایرانی ها بمانید

اگر این امکان را داشتید که میهمان خانه ایرانی ها باشید از این فرصت استفاده کنید. با این که دولت های دیگر توصیه می کنند به خانه ایرانی ها نروید اما این کار در ایران بسیار رایج است. مردم ایران به شما آسیب نمی رسانند و چند شبی مهمان تان خواهند کرد.

من بارها وقتی در خیابان منتظر بودم به خانه، میهمانی و حتا عروسی دعوت شدم، این اتفاق در اروپا به هیچ وجه رخ نمی دهد. تعارف بخشی از فرهنگ ایرانی هاست و دوست دارند جواب بله بشنوند. باید بدانید که برای شهروندان آمریکا، بریتانیا و کانادا ورود و ماندن به خانه ایرانی ها از سوی کشورهای شان ممنوع است.

16- سوال بپرسید

از ایرانی ها نترسید و سوال کنید. اگر درباره موضوعی کنجکاوید نترسید و سوال تان را بپرسید. برای مثال من یک گروه از دختران زیبا را دیدم که در کردستان ساکن بودند، شکل و شمایل شان نظر من را به خود جلب کرد، وقتی با آن ها صحبت کردم متوجه شدم که چقدر از نظر فرهنگی با اروپایی ها اختلاف دارند و موضوع هایی که مطرح می کردند همیشه در ذهن من باقی می ماند.

17- گیاهخواران بخوانند

اگر گیاهخوارید امیدوارم که طعم عدس و بادمجان را دوست داشته باشید. من در تعطیلات به ایران رفتم و همین موضوع باعث شده بود که بسیاری از رستوران ها تعطیل باشند و نتوانم منوهای مخصوص گیاهخواران را پیدا کنم.

ایرانی ها در بسیاری از غذاهای شان گوشت استفاده می کنند حتا یک بار سوپ دارچین سفارش دادم؛ اما در آن گوشت داشت. اگر درخواست غذای مخصوص گیاهخواران را داشته باشید با طیف وسیعی از خوراکی ها که اغلب بادمجان و عدس دارند رو به رو خواهید شد.

اگر از مردمان ایرانی بخواهید بهترین غذای شان را به شما معرفی کنند اغلب به کباب اشاره می کنند؛ اما من از خوردن مقدار زیادی گوشت لذت نمی برم، به همین خاطر به طور کلی از غذاهای کمی در این کشور خوشم آمد. نکته دیگر این که من به خیار حساسیت دارم؛ اما بارها به من ماست و خیار دادند که نتوانستم آن را بخورم. باز هم می گویم که شاید همه این مسایل به این دلیل بود که من زمانی به ایران رفتم که تعطیلات این کشور به حساب می آمد و همه رستوران ها باز نبودند.

18- آداب جالب ایرانی ها

چند نکته درباره ایرانی ها توجه من را به خود جلب کرد. اول این که حتا زن و شوهرها نباید در مکان های عمومی ابراز علاقه شان را نشان دهند و باید همه جا مراقب رفتارهای شان باشند.

دیگر این که ممکن است در همه جا غریبه ها شروع به صحبت کردن با شما کنند، این موضوع در کشورهای اروپایی خیلی عجیب است. ایرانی ها برای انگلیسی صحبت کردن تمرکز می کنند و برای شان مهم نیست شما یک غریبه هستند فقط می خواهند ارتباط برقرار کنند.

از نکته های جالب دیگر می توانم به درآوردن کفش اشاره کنم، خیلی جاها باید کفش تان را در بیاورید برای مثال در سفره خانه ها، مسجدها و حتا مسافرخانه ها. برای من جالب بود که ناگهان به جایی وارد می شدم که همه پا برهنه بودند.

19- بازارهای ایران

بازارها نقش مهمی در زندگی ایرانی ها دارند. می توانید قسمتی از زمان سفرتان را به گشت و گذار در بازارها بگذرانید برای مثال بازار فوق العاده ای در تبریز وجود دارد که فرش های آن بی نظیر است، نام این بازار در فهرست جهانی یونسکو نیز به چشم می خورد. فرش های این بازار به قدری من را جلب کرد که یک قالیچه خریدم با این که نیازی به آن نداشتم و فقط از دیدنش لذت می بردم.

بازارهای قدیمی ایران دیدنی هستند، سقف های بلند و گنبدی شکلی دارند و با نقش و نگار و کاشی تزیین شده اند. پیشنهاد می کنم از بازارهای بزرگ ایران دیدن کنید.ورود به صفحه اختصاصی بازار تبریز

20- تجربه آنا از مترو سواری

در ایران متروها واگن هایی مخصوص بانوان و مردان دارند. اگر دوست داشته باشید می توانید سوار واگن های ویژه خانم ها شوید فقط کافیست خط زرد رنگی که روی زمین کشیده شده را دنبال کنید تا به جایگاه و واگن خانم ها برسید.

البته برای من جالب بود که برای خانم ها هیچ اجباری وجود ندارد که از این قسمت های مخصوص استفاده کنند. من دیدم که خانم هایی که عجله داشتند وارد قسمت مردانه شدند و مشکلی هم پیش نیامد.

21- ایران کشور سلفی

ایرانی ها همه جا سلفی می گیرند. فکر می کنم در طول سفرم به ایران حدود 500 نفر با من سلفی گرفتند. اصلا مهم نیست که از شخصیت های داخل عکس خوش تان می آید یا نه، حتا اگر از سلفی گیرنده متنفر هم باشید باز هم او کار خودش را انجام می دهد.

در اغلب مناطق ایران با تعجب با گردشگران خارجی برخورد می شود و شما طی چند ثانیه به مرکز توجهی برای ده ها رهگذر تبدیل خواهید شد. من یک بار در سنندج با خانمی رو به رو شدم که از وجود من به قدری هیجان زده شد که بلند گفت وای خدای من خارجی!

22- اتوبوس سواری در ایران

پیش از سفر به ایران خوانده بودم که اتوبوس های بین شهری در ایران به هیچ وجه توقف نمی کنند. این موضوع من را وحشت زده کرده بود، شنیده بودم که حتا اگر اتفاق بدی هم در اتوبوس رخ دهد نمی توانید از آن پیاده شوید؛ اما وقتی خودم از اتوبوس استفاده کردم متوجه شدم که اغلب آن ها برای تهیه غذا، سوغاتی و استفاده از سرویس بهداشتی توقف می کنند. پس به شایعه ها توجه نکنید، اتوبوس سواری در ایران ترسناک نیست.

23- تجربه آنا از نوشیدن چای

پیشنهاد می کنم که پیش از سفر به این کشور یاد بگیرید که به روش مردمان این سرزمین چای بنوشید. اغلب ایرانی ها چای را شیرین می نوشند. منظورم این نیست که چند حبه قند در آن می اندازند؛ اما اغلب نبات یا شیرینی و خرما و از این جور چیزها به شما تعارف می شود. پیشنهاد می کنم که حتا اگر همیشه چای را تلخ می نوشیدید این بار در ایران چای شیرین را انتخاب کنید.

24- مانکن های ترسناک ایرانی!

به نظر من عروسک های مانکن در ایران ترسناک هستند، بسیاری از آن ها دست و پا ندارند. این موضوع من را می ترساند و هنوز هم نمی دانم که چرا مانکن ها در این کشور شکل ترسناکی دارند. 

من همیشه فکر می کردم عروسک های مانکن کوچک که برای فروش پوشاک کودکان استفاده می شوند باید چهره زیبایی داشته باشند؛ اما در ایران عروسک های کوچک و زشت و محیط کوچک و تاریک برخی از مغازه های فروش پوشاک بچگانه من را می ترساند.

سخن آخر

امروز باهم با یکی از هزاران گردشگری خارجی که طی چند سال اخیر به ایران آمده اند آشنا شدیم. با هم نظرهای این بانوی شجاع و ماجراجو را مرور کردیم. بدون شک ایران جای پیشرفت زیادی در زمینه گردشگری دارد. نظر شما در این رابطه چیست؟ برای پیشرفت ایران در زمینه گردشگری چه کارهایی ضروری است؟

با کدام یک از دیدگاه های آنا موافقید و با کدام مخالف؟

منتظر دیدگاه های شما خوبان هستیم.