عکس های زندگی روستایی در بلاروس | به دور از هیاهوی شهر

در گذشته ای نه چندان دور، اجداد ما به جای سپری کردن وقت گران بهای خود در دود و ترافیک، اوقات‌شان را در زمین های کشاورزی، چراگاه ها و کنار رودها سپری می کردند. در آن روزهای خوش، روستاها با صفا و پر رونق بودند؛ زیرا زندگی در آن ها جریان داشت. زنان همسایه با صمیمیت کنار هم مشغول کار می شدند و هیچ کمکی را از یکدیگر دریغ نمی کردند. صدای بازی و خنده کودکان دامنه های کوه و وسعت دشت ها را پر می کرد، مردان نیرومند تمام روز را به کار و تلاش مشغول بودند و سالمندان اوقات‌شان را به استراحت می گذراندند. همه چیز به همین سادگی بود تا روزی که آوازه زندگی پر زرق و برق شهری به گوش نیاکان‌مان رسید...

با رواج شهرنشینی، روستاها یکی پس از دیگری رونق‌شان را از دست دادند و با کوچ جوان ها از روستا به شهر، سالمندان و از کار افتادگان تنها شدند؛ تا جایی که دیگر جز خانه های خالی، اثری از بسیاری روستاها باقی نماند. البته این تغییر و تحول صرفا مختص ایران نبوده بلکه کشورهای مختلف در برهه های زمانی متفاوت این جا به جایی را تجربه کرده اند. یکی از این کشورها، بلاروس (Belarus) است که در شرق اروپا قرار دارد و هم مرز با روسیه، لیتوانی، اوکراین، لتونی و لهستان است.

با وجود این که حدود 80% جمعیت بلاروس غرق زندگی شهری شده اند، در فاصله 2 ساعتی مرکز این کشور، مینسک (Minsk)، هنوز حال و هوای روستانشینی جریان دارد. مردم روستای پوگوست (Pogost)، فریب هیاهوی شهر را نخورده و کماکان به طبیعت زیبا، هوای تمیز و صمیمیت روستای‌شان وفادار مانده اند. واسیلی فِدوزنکو (Vasily Fedosenko) نام عکاسی است روس، که شیوه و آیین زندگی مردم این روستا را جالب یافته و برای ثبت تصاویری دیدنی، به این منطقه سفر کرده است. عکس های وی بر روی وبسایت خبرگزاری گاردین (The Guardian) منتشر شده و مورد توجه کاربران این وبسایت قرار گرفته اند. اگر شما نیز مانند کارناوال کنجکاوید بدانید اهالی این روستا چطور به دور از آلودگی های شهری، روزگار می گذرانند، ما را در سفر به بلاروس، همراهی کنید.

1- قامت خمیده زن روستایی

اِکاترینا پانچِنیا (Ekaterina Panchenya)، یکی از اهالی روستای پوگوست است و در این عکس، با پیمودن مسیری برفی به سوی خانه همسایه اش می رود. او می گوید: "من همه کارها را خودم بر عهده دارم و به حیوانات درون طویله و مرغ ها در حیاط غذا می دهم. جنگل و رود در نزدیکی من هستند و در تابستان توت و قارچ می چینم...نه، هرگز حاضر نیستم به شهر بروم."

2- مهارت های بانوی کهنسال

اِکاترینا با مهارت ها و سنت های محلی آشنایی کامل دارد؛ مهارت هایی مانند گلدوزی، خواندن موسیقی آکاپلا (A capella) و برگزاری مراسم مرتبط با آیین پاگانیسم (Paganism). پاگانیسم به مجموعه از ادیان غیر ابراهیمی و چند خدایی گفته می شود که با حضور مسیحیت به مرور فراموش شد؛ اما نه در این روستا.

3- کیک خوشمزه برای عید پاک

بانو یولیا پانچنیا (Yulia Panchenya)، هشتاد و دو سال دارد و برای کلیسای ارتدکس در هنگام عید پاک (Easter)، کیک می پزد.

4- عکس های خانوادگی در قاب چوبی

این عکس های سیاه و سفید و قدیمی، خانواده جولیا را نشان می دهند.

5- برگزاری جشن مذهبی

بانوان روستای پوگوست برای پرستش خداوندی به نام یوریا (Yurya)، از آیین پاگانیسم، گرد هم آمده اند. این جشن در ماه مه (حدود اردیبهشت ماه) برگزار می شود.

6- دیدار عزیزان

اکاترینا پانچنیا در خلال مراسم عید پاک، سری به آرامگاه اقوام از دست رفته خود می زند.

7- فستیوال بهاره

روستاییان با لباس های محلی، در فستیوال فصل بهار شرکت می کنند.

8- گوشه ای از خانه یولیا

9- خرید از خواربار فروشی روستایی

10- آب تنی خنک

رودخانه استویگا (Stviga) در نزدیکی روستای پوگوست، در روزهای گرم و آفتابی میزبان آب بازی کودکان می شود.

سخن آخر

گوشه ای از زندگی مردمانی را دیدیم که به هیچ وجه حاضر به تعویض حال و هوای صمیمی و پاک روستای‌شان با شلوغی شهرهای مدرن نیستند.

آیا شما نیز هنوز به روستا یا شهر زادگاه‌تان سر می زنید؟

به نظر شما چه مزیت هایی مردم پوگوست را در این روستا ماندگار کرده است؟

اگر تجربه ای از سفر به روستاهای ایران یا سایر کشورها دارید، آن را با ما به اشتراک بگذارید.